Ook het uiteraard Italiaanse Stormlord houdt duidelijk van veel toeters en bellen. Deze band heeft al jaren een eigen stijl gevonden die het orkestrale van Rhapsody (Of Fire) mengt met de heroek van Bal-Sagoth en de theatrale zang van Cradle of Filth. Het is dan ook knap dat Stormlord zulke drukke, volgepropte muziek weet om te zetten in behapbare nummers. Dat lijkt de band sowieso steeds beter af te gaan:waar de nummers op At The Gates Of Utopia af en toe nt iets te veel wilden, klonk het hierop volgende The Gorgon Cult al song- en gitaargerichter. Een trend die dus wordt doorgezet op Mare Nostrum.
Op dit vierde album laat Stormlord dus geen schokkende nieuwe dingen horen (hoewel het orintaals klinkende Legacy Of The Snake aardig wat Hollenthon-invloeden lijkt te bevatten), maar dat hoeft ook helemaal niet. De band heeft namelijk een eigen niche gevonden in het overvolle metal-landschap en valt bovendien niet in herhaling door iedere keer nt wat andere accenten te plaatsen (zoals het verrassende, dromerig klinkende The Castaway). En zolang Stormlord prima nummers als Emet, Scorn en And The Wind Shall Scream My Name blijft schrijven, hoor je mij niet klagen.
Tracklist:
1. Mare Nostrum
2. Neon Karma
3. Legacy Of The Snake
4. Emet
5. The Castaway
6. Scorn
7. And The Wind Shall Scream My Name
8. Dimension: Hate
9. Stormlord