Lange tijd was er sprake van een nieuwe cd van Stratovarius met een titel die op mysterieus wijze geheim werd gehouden door alleen de initialen vrij te geven: R......... R.......... . Op Wacken Open Air 2007 werd er alvast een tipje van de sluier gegeven door het nieuwe nummer Last Night On Earth te spelen. Alles leek weer gewoon z'n gangetje te gaan na die hele soap die zich afspeelde in 2003/2004. Maar zo opeens, als donderslag bij heldere hemel, werd een paar maanden geleden bekend gemaakt dat Stratovarius uit elkaar is gegaan!!! Voor de buitenwereld was alles koek en ei, maar binnen de band was het wederom haat en nijd. Volgens Timo Tolkki was de rest van de band bezig met smerige, op geld beluste spelletjes. En volgens de rest van de band leeft Tolkki vanwege zijn psychische ziekte op een ander planeet en kan hij niet meer helder denken. Wie gelijk heeft, zullen we waarschijnlijk wel nooit weten. We zullen ongetwijfeld in de toekomst talloze interviews van beide kampen voorgeschoteld krijgen met het welbekende "nee, ik heb gelijk!"-verhaal.

Timo Tolkki heeft de cd die voor Stratovarius bedoelt was uiteindelijk wel afgemaakt. De albumtitel heeft hij dan maar gebruikt als de naam voor zijn nieuwe band: Revolution Renaissance. Het is vleiend om te constateren dat er een verwijzing naar mijn eigen naam zit (Revolution Renaissance), maar dat betekent niet dat ik de cd New Era opeens met een hoge score ga belonen. Sterker nog, de cd stel zwaar teleur. Timo kan toch wel gezien worden als ��n van de mensen die de melodieuze power metak heeft gemaakt zoals het nu is. Daar verwacht ik dan niet zo'n fut- en inspiratieloze plaat als New Era van.

Er komen nummers voor die je wel kan verwachten op een power metal-plaat en dat is op zich geen probleem. Het snelle Heroes of het mid-tempo We Are Magic zouden nummers kunnen zijn die ook nog eens wat toevoegden aan het genre. Maar helaas bevatten ze gitaar- en zanglijnen die uit duizenden herkend worden en komt er nergens echt muzikaal vuurwerk voor. Iets wat nooit echt een probleem bij Stratovarius is geweest. De inbreng van een Jens Johansen of Jorg Michael wordt dus zwaar gemist. Logge stampers als Eden Is Burning en de titeltrack zijn in principe de betere songs. Maar aan de andere kant zijn het weer complete rip-offs van de Strato-nummers Infinity en United

De cd is niet een gehele ramp aangezien alles strak is ingespeeld en het geluid dik in orde is. Timo Tolkki krijgt ook nog eens hulp van topzangers als Michael Kiske, Tobias Sammet (Edguy) en Pasi Rantanen (Thunderstone), dus vocaal zit het ook wel snor. Helaas zijn de nummers te zwak om van een goede cd te spreken. Dit valt me dus zwaar tegen van een 'grootheid' als Timo Tolkki. Ik had echt een statement verwacht na het hele fiasco met Stratovarius, maar helaas. Platenmaatschappij Frontier Records zal het denk ik niet zoveel uitmaken dat deze recensie niet zo positief is uitgevallen. Tolkki is namelijk alweer vertrokken, met dikke ruzie uiteraard.

Tracklist:
1. Heroes
2. I Did It My Way
3. We Are Magic
4. Angel
5. Eden Is Burning
6. Glorious and Divine
7. Born Upon the Cross
8. Keep the Flame Alive
9. Last Night on Earth
10. Revolution Renaissance