Nstrond heeft de laatste jaren niet stilgezeten, gezien alle releases waarmee ze op de proppen gekomen zijn. Zo mochten we vorig jaar al genieten van de split met Myrkr, waarvan de zijde van Nstrond mij persoonlijk nogal tegenviel. In 2005 brachten ze de split met Nocternity uit, die ook niet tot hun beste werk behoort. Door deze splits ben ik wat sceptisch geworden ten opzichte van Nstronds muziek, maar op het dit jaar uitgekomen album laten ze horen dat ze toch beter kunnen. Hoewel Nstrond ook met Muspellz Synir niet tot mijn favorieten zal gaan behoren, hebben ze toch behoorlijk boven mijn verwachtingen gepresteerd.
In de eerste instantie was ik nog sceptisch, maar als de melodien eenmaal goed doordringen, blijkt dat Muspellz Synir een album is waar Nstrond behoorlijk mee de diepte in gaat. Nstrond opent met een onheilspellend stukje muziek, wat al snel een opwekkend karakter meekrijgt. De uitstekende productie zorgt ervoor dat ruizige en heldere stukken heel geleidelijk in elkaar overvloeien, waardoor je bij boeiende nummers als het ware meegezogen wordt. Ondanks de ruis en krakende geluiden die je af en toe hoort, is The Gallow Reveals vrij gemakkelijk luisterbaar en daarmee een goede opener.
Zo heeft Nstrond meerdere trucjes uit haar mouw geschud om ervoor te zorgen dat er een redelijk toegankelijk album is neergezet (relatief gezien dan). Met Fenrir Prophecy krijgen we bijvoorbeeld een langzaam en heel bombastisch nummer voorgeschoteld, waarin de zang ook nog eens veel meer op de voorgrond treedt. Aanstekelijke melodien en goed gekozen snelheidswisselingen zorgen voor de nodige afwisseling, waardoor de pure kracht van het nummer eruit springt. Op Die Sense Die Die Schwarze Herbstzeitlose Mht wordt deze aanpak nogmaals geprobeerd, maar de accenten liggen hier anders, waardoor het nummer een heel andere lading meekrijgt. Mysterieuze samples geven ook met regelmaat een extra positieve impuls aan de muziek.
Zoals altijd zijn er ook enkele verbeterpunten te benoemen. En daarvan is het zeer rommelige en chaotische nummer Eldrk. Snel, veel onverstaanbaar geschreeuw, veel ruis en een minimale hoeveelheid afwisseling. Nummers als deze doen mij sterk aan de eerdergenoemde splits denken en halen het niveau van het album daarom flink omlaag. Twee zijden van Nstrond op n album? Liever niet. Sfeervolle ambient-achtige nummers zoals Ior vind ik ook bijzonder weinig toevoegen aan dit album. Het is leuk geprobeerd, maar het past hier eigenlijk niet, omdat de aansluiting met de leuke nummers mist.
Op deze manier schommelt Muspellz Synir een beetje tussen interessant, irritant en saai, waarbij interessant gelukkig in ruimere mate vertegenwoordigd is dan de rest. Ondanks de verbeterpunten dus toch een ruime voldoende voor Nstrond. Ik zie de toekomst voor wat betreft deze band wat positiever tegemoet.
Tracklist:
1. Intro The Gallow Reveals
2. Fenrir Prophesy
3. Eldrk
4. Defiance Of The Transient
5. Dark Fyres
6. Die Sense Die Die Schwarze Herbstzeitlose Mht
7. Ascending Blaze
8. Agios
9. Svarta Strnder (Digerdden)
10. Calling The Serpentine
11. Ior
12. Mouth Of The Sea
13. Passing Beyond Light
14. Nstrond
