Remembrance is een Frans duo dat doommetal ten gehore brengt. Carline van Roos laat zien dat vrouwen meer kunnen dan alleen maar bassen (zoals vrij vaak het geval is wanneer een vrouw binnen de band zit). Naast basgitaar heeft ze ook de weg naar de keyboards, drums en microfoon gevonden. Haar kompaan is Matthieu Sachs. Deze is verantwoordelijke voor de gitaarpartijen en grunts. Er staan zes nummers op dit album, die voor bijna een uur (!) muziek zorgen. Op het nummer �These hallways are eternal� na zit de rest allemaal om en nabij de tien minuten.

Dan over naar de muziek zelf: Talloze passages worden zorgvuldig op een erg minimalistische manier naar voren gebracht. De muziek loopt traditiegetrouw erg traag, dus je hebt alle tijd om helemaal in de muziek gezogen te worden. Toch ontbreekt er af en toe climax, alsof je tien minuten lang een vuur probeert aan te wakkeren maar het maar niet in lichte laaie wil slaan. De band lijkt de vruchten vooral van het dromerige en zweverige te willen plukken. Hier slaagt ze w�l feilloos in. De songs zitten goed in elkaar en vervelen geen moment. En dat wil nog wel eens anders zijn met zulke lange nummers. Het puntje van kritiek dat ik hier wil bij plaatsen is dat de plaat de tweede, derde en vierde luisterbeurt nog precies zo klinkt als de eerste. Er had nog meer spanning in gestopt kunnen worden, meer lagen, meer diepgang.

De zang is niet de sterkste kant van het duo. En daar had nou net een groot gedeelte van de betovering moeten liggen. Remembrance wisselt donkere grunts (Sachts) af met lichte engelenzang (Van Roos). Beiden hebben geen slechte stem, maar het is n�t niet. Sachs is onverstaanbaar, iets wat niet direct een minpunt hoeft te zijn, maar het is soms te monotoon uitgevoerd. Van Roos komt daarentegen erg clean voor de dag komt, maar weet niet niet goed welke kant ze op moet. Of het feilloos soepele, als een mes door boter, of toch maar de hese variant. In het korte, eerder genoemde, nummer, dat �slechts� twee minuut veertig klokt horen haar een gesproken passage inspreken. Hoewel Remembrance de teksten overwegend in het Engels brengt, klinkt hier het Franse accent zwaar door, wat zeker niet onverkeerd klinkt in dit geval.

Ondanks de kritiek die ik uitte levert Remembrance met Silencing the moments� een prima plaat af. Zoals eerder gezegd hoop ik op de volgende plaat meer lagen in de muziek terug te horen. Of dat ze toch maar eens proberen een nummer uit te bouwen tot een overweldigende climax. Neemt niet weg dat dit schijfje erg lekker weg luistert. En met onderstaand cijfer komt het tweetal er zeker niet bekaaid van af. Liefhebbers van dromerige, sfeervolle doom, dit is zeker een luisterbeurt waard!

Tracklist:
1. Thief Of Light
2. Death Diaries
3. Silencing The Moments
4. Threse Hallways Are Eternal
5. Fragments
6. One Reckless Sleep