Uiterst melodieuze riffs op furieuze snelheden uitgevoerd is wat je op dit album kunt aantreffen. Zanger Carmine neemt alle zangpartijen voor zijn rekening, wat opzich best een kunst is, want als er zanglijnen aan de orde zijn zullen je het weten ook. Vaak, te vaak, overbrugt hij onnodig zijn eigen zanglijnen door ze aan te vullen met wellicht nog meer schreeuwerige zang. Iets teveel van het goede als je het mij vraag. Het is bovendien zo goed als onverstaanbaar en de cleane zang, die uiteraard elk nummer wel een paar keer om de hoek komt kijken is matigjes uitgevoerd. Niet goed te passe, zou mijn collega Jeroen zeggen. Erg jammer, want instrumentaal zit het allemaal erg goed (en tevens voorspelbaar) in elkaar. De riffs zijn gewoonweg goed, maar zeker niet baanbrekend. Er wordt op dit album teveel geleund op dezelfde formule dat de band zichzelf uit het oog verliest en gaat vervelen.
Liefhebbers van melodische death moeten Subliminal Fear zeker even gaan luisteren. De rest kan deze band gewoon skippen. Dit is een goede release, maar oh wat hebben we dit al vaak gehoord. Uncoloured World Dying is een goede plaat geworden, maar men zal meer moeten werken aan het creren van een eigen gezicht, misschien dat het dan wat wordt. Die paar keer dat er een futuristisch getinte toetsenpartij voorbij komt kan hier ook niets aan veranderen. Met de distributie zit het overigens wel goed, de plaat verschijnt door heel Europa, dus met een beetje (on)geluk zien we de band binnenkort wel op de planken.
Tracklist:
1. Insane Archetype
2. Destroy My Ruins
3. Crawls Into The Depths
4. The Silence That Remains
5. Ive Lost My Control
6. Stare
7. Leave Your Eyes In This Burning
8. My Pain Unfold
9. Uncoloured World Dying