Nu overdrijf ik wellicht een beetje, maar het is meer dan duidelijk dat het debuutalbum van Disturbed toendertijd iets nieuws bood. The Sickness heeft, het inmiddels morsdode, nu-metal uiteindelijk niet weten te redden en zijn ze na Believe (2003) een andere richting in geslagen. Maar deze plaat blijft een pareltje, dat beloont werd met drie keer platina.
De meeste mensen zullen het bekendste nummer van de plaat wel herkennen. Het uiterst agressieve Down With The Sickness is nog altijd n van de populairste nummers van de band. De herkenbare drumintro en vooral de oerwoudgeluiden van zanger David Draiman maken het nummer legendarisch. Maar het album is meer dan alleen deze track. Nummers als Voices, Stupify en het sinistere Fear zijn gewoon uitmuntend.
Wat mij trouwens opvalt aan The Sickness, is het veelvuldige gebruik van elektronica in de nummers. Nu ben ik nooit echt kapot geweest van elektronische elementen die gemixed zijn in de eindproductie, maar ik moet zeggen dat het bij dit album daadwerkelijk wat toevoegt. En dat lukt niet veel bands.
Maar uiteraard is het niet alleen hosanna wat uit de speakers knalt. Bij de songteksten moet ik toch wel een kritische noot plaatsen. Waar het album eigenlijk uitblonk in originaliteit en innovatie, volgde het nog wel de trend om meer te shockeren met de teksten, dan meer diepte in de woorden te plaatsen. Maar storend is het eigenlijk niet en wij weten inmiddels dan Draiman ook wat creatiever is met de pen.
Puristen zullen nu-metal altijd beschouwen als een minderwaardig genre. Ook ik ben er nu niet rouwig om dat het genre dood is. Maar ik ben wel gelukkig dat The Sickness in de hoogtijdagen erbij kwam. Want dit album is gewoon een topper. Vol verwachting klopt mijn hart voor hun nieuwe album Indestructible.
Tracklist:
1. Voices
2. The Game
3. Stupify
4. Down With The Sickness
5. Violent Fetish
6. Fear
7. Numb
8. Want
9. Conflict
10. Shout 2000
11. Droppin' Plates
12. Meaning Of Life
