Till Our Dying Day start met het instrumentale 16 Years... en zorgt ervoor dat je nog voordat Touch My Pride begint op springen staat. Overigens krijgt dit nummer op het laatst nog een vervolg in de vorm van ...To An End, dat op dezelfde wijze begint, maar wat even later ontaardt in een volwaardig nummer. Rebuilding The Broken Foundation laat wat quotes horen met betrekking tot de aanval op Rotterdam in 1940 en in het middenstuk horen we ook nog een luchtalarm. Op de achterzijde van het artwork zijn trouwens ook wat fotos van een gebombardeerd Rotterdam te vinden. Voor een geboren Rotterdammer als ondergetekende een leuk detail, dat bovendien het historisch besef van Pride Runs Deep weerspiegelt.
De twee zangers maken er een aangenaam samenspel van. De een doet in de verte wel wat aan Roger Miret van Agnostic Front denken, terwijl de ander iets ruiger klinkt. De ene keer wordt er stevig losgegaan, maar het is niet alleen blind rammen wat de klok slaat. Regelmatig wordt er genuanceerder gemusiceerd als er gas wordt teruggenomen. Dit alles zorgt voor een dynamische schijf, die uitermate geschikt is voor liefhebbers van Biohazard of van hardcore in het algemeen, maar die helaas iets te snel afgelopen is.
Tracklist:
1. 16 Years...
2. Touch My Pride
3. Rebuilding The Broken Foundation
4. Never Fade
5. No Second Chance
6. Till Our Dying Day
7. To An End
