De enige naam die af en toe wel eens opdoemt is die van landgenoot AC/DC. Dat zit hem vooral in het gitaarwerk, maar daar houdt de vergelijking ook wel mee op. Voor alle twaalf tracks op dit album geldt dat je er maar een willekeurig nummer uit hoeft te pikken, een minuut te luisteren en de rest al kan meezingen. Het bestaat uit simpele rocksongs en een aantal ballades, altijd uitgevoerd volgens het boekje. Zelfs de solo’s kunnen het niet spannender maken, ze volgen simpelweg de melodie van de zanglijnen.
Het opmerkelijkste wat op de cd te horen valt is de stem van zanger Nic Maeder. Niet ongeregeld vertoond zijn stem grote gelijkenissen met Robbie Williams. Of dat een plus- of minpunt is mag je zelf uitmaken. Verschil met het grote popicoon is dat Nic een wat hesere stem heeft. Erg diep gaan zijn teksten niet, het is allemaal erg voorspelbaar (ook zijn er een aantal ‘nanana’ en ‘lalala’ gedeeltjes terug te vinden op deze schijf), wat dan weer wel goed aansluit op de al even luchtige muziek past.
Metalminnende mensen kunnen deze release met een gerust hart aan zich voorbij laten gaan. Ik zou ze dat zelfs op het hart willen drukken. Hou je echter van goed in het gehoor liggende rock die niet te hard is, dan is Maeder wellicht iets voor jou. Er zijn geen uitschieters, geen verrassingen, de twaalf nummers zijn een dertien in een dozijn. Zijn radiovriendelijke rockbandjes zoals Train en Nickelback jouw ding, dan zou je Maeder misschien wel kunnen waarderen. Een bezoek aan de myspace is genoeg voor een waardig oordeel.
Tracklist:
1. Never Last
2. Another Thing Coming
3. Future Story
4. No Grass is Greener Than Your Own
5. Business In Me
6. Night and Day
7. You’re a Freak
8. You Make Me Die
9. It’s All Good
10. Piece of Me
11. White Pillow
12. Give Away
.jpeg){kind=small}
