Gevolueerd is deze band zeker, vooral op vocaal gebied. Er is wat dat betreft geen enkel Hardcore element meer in de sound
aanwezig en daar ben ik persoonlijk erg tevreden over, aangezien ik het altijd heel irritant vind als een ex-Hardcoreband
zonodig weer een gesproken-stukje-met-stoere-Hardcore-stem aan haar nieuwgevonden stijl moet toevoegen. Bands als Deformity,
Liar en Heaven Shall Burn doen dat, wat die bands niet ten goede komt.
Gelukkig maakt Darkdayrising niet dezelfde fout. We horen scherpe krijsvocalen (die domineren op het vocale vlak) en daarnaast
af en toe een stevige diepe grunt. Ofwel: 'the best of both worlds'. Natuurlijk is dit tegenwoordig niet zo bijzonder meer,
want een groot aantal Black Metal bands voegt een handvol grunts aan haar sound toe en een nog grotere hoeveelheid Death Metal
bands verfraait de stijl met wat gekrijs (en dan hebben we het nog niet eens over de vele Zweedse Death Metal bands die
meervoudige vocalen prefereren), maar dit is een ontwikkeling die ik erg waardeer en Darkdayrising raakt wat dat betreft ook
hiermee de juiste snaar.
Als we de zang even buiten beschouwing laten, hoor je veel meer Hardcore invloeden dan wat de schrijver van de biografie
beweert er nog aanwezig is in de sound. De songstructuren bijvoorbeeld, evenals de af en toe opduikende groovende stukken en
niet in de laatste plaats typische Hardcore-riffs die zich verstopt hebben tussen het overheersende aantal gemene Death
Metal-riffs.
Maar desondanks laat Darkdayrising zich niet als metalcore classificeren. Het hart van de muziek die de band speelt brengt
duidelijk een agressieve mix van Thrash en Zweedse Death Metal in omloop, terwijl de sneerende krijsstem de muziek af en toe
vaag een Black Metal karakter geeft. Van Kreator tot Necrophobic tot Immortal, er zit van alles wel wat in. De kracht van deze band ligt duidelijk niet in originaleit, maar in het vermogen om elementen van verschillende extreme metalgenre's te combineren en de luisteraar er daarmee aan te herinneren dat deze genres allemaal uit dezelfde oer-bands onstaan zijn.
De geluidskwaliteit is overigens ruim voldoende: de instrumenten staan goed gebalanceerd in de mix en zijn ieder helder
waarneembaar.
"Underworld Dreams" is een typisch tijdsdocument van een band die nog steeds niet helemaal klaar is met ontwikkelen. Het is duidelijk dat de heren meer en meer de extreme metal kant op willen en ik vermoed dat op het volgende werkje van de band nog minder van het oorspronkelijke muzikale pad van de muzikanten te horen is. In de tussentijd hebben ze met "Underworld Dreams" een uitstekende mini-cd uit waarmee de band hopelijk wat naam gaat maken in de extreme metal scene.
Tracklist:
1. Intro
2. Demonic Hybrid
3. Infernal Darkness
4. Valley of Death
5. March of Damnation
6. Written in Blood