Het Duitse Seventh Avenue staat voor melodieuze heavy metal, net als de meeste andere Duitse bands. Deze zesde plaat van dit gezelschap barst van voor tot achter weer uit z�n voegen van clich�s en typisch Duitse degelijkheid. Vermoeiend voor de tegenstanders van het genre, maar op gezette tijden best vermakelijk. Verdere verschillen met andere bands zijn er bijna niet, of het moeten de christelijke teksten zijn.

Seventh Avenue is geen uitschieter in het genre. Het gitaarwerk is bovengemiddeld, de muziek is melodieus en zanger Herbie Langhans gilt de boel aan elkaar. De stem van Langhans mag er op bepaalde momenten best zijn, maar het zware accent wil nog wel eens tegenwerken. Vooral in de onvermijdelijke cheesy ballad Innocense zijn de grenzen van zowel het Engels als de zang in het algemeen van Herbie goed te horen.

De plaat kent lekkere heavy metal nummers met goed melodieus gitaargeweld, maar af en toe wordt het allemaal net wat te gortig. De band gebruikt naar hartelust tenenkrommende refreintjes, waardoor bijvoorbeeld het titelnummer nogal irriteert. Het maakt de cd nogal inconsistent, vooral omdat men meende maar liefst vijftien nummers op de cd te moeten zetten. Dat is een lange zit, vooral in het geval van dit soort ouderwetse heavy metal. De productie is verder behoorlijk gedateerd, maar dat zie ik persoonlijk niet als een minpunt.

Fans die nog niet verzadigd zijn op het gebied van Duitse metal, kunnen wel weer toeslaan. De rest doet er verstandig aan om met een grote boog om deze release heen te lopen. Het gebrek aan originaliteit, de soms irritante refreinen en beperkte zang zorgen ervoor dat dit album niet meer is geworden dan een aardige middenmoter.

Tracklist
1. Under the Surface
2. Crowd in the Dark
3. Terium
4. Authorities
5. Futures Dawn
6. Brighter than the Sun
7. Needs
8. Two Masters
9. Hands of the King
10. Priests and Servants
11. Trail of Blood
12. Betrayal
13. Way to the Stars
14. Innocence
15. New Era