Metalcore bloedt momenteel een beetje dood. Dankzij de overvloed aan matige bands die er elke keer maar weer voor kiezen om eentonige schreeuwvocalen te combineren met saaie explosieve uitbarstingen heb ik het zelf ook wel een beetje gehad met deze stroming. Er zijn echter nog bands die de grenzen van het genre opzoeken en toch nog met goede en zelfs originele muziek op de proppen komen.

De band Scarpoint wist een tijd geleden al mijn aandacht te trekken, dankzij de mix van explosieve metalcore met complexe death thrash. Dark Age weet ook een positieve indruk achter te laten met dit vijfde volledige album. Deze Duitsers hebben als basis gekozen voor (moderne) melodieuze death metal(core), maar in elk nummer zijn invloeden verwerkt uit andere muziekstijlen. Van traditionele heavy metal tot furieuze hardcore uitbarstingen, het komt allemaal langs. Dark Age heeft uit deze bonte verzameling stijlen een aantal ijzersterke composities weten te smeden. Dat begint al met het sterke titelnummer, waarin woeste vocalen de strijd aangaan met aangename heldere zang. De woeste muziek blijft continu melodieus en het nummer kent een prima gitaarsolo als climax.

De cd kent nog meer hoogtepunten zoals het uitstekende Exit Wounds, waarin de ontzettend goede gitaarmelodie�n het meest opvallen. Tussen de blastbeats en het woeste gebulder voelen de verzachtende heldere vocalen en enkele kalmerende gitaartokkels als een ware verademing. In Seven krijgen we helaas te maken met een minder momentje, vanwege het nogal zeikerige refrein. Daar kan het intro met Morgan Freeman helaas ook niets aan veranderen.

De veelzijdigheid van deze cd brengt vooral prachtige resultaten met zich mee, maar hier en daar mis ik toch een beetje de samenhang. Soms lijkt het wel alsof er in bepaalde nummers een totaal andere band aan het werk is. Met een enkele luisterbeurt heb je deze cd dan ook niet volledig bij de kop. Meeste overeind blijft uiteindelijk toch het positieve gevoel, vanwege de goede melodielijnen, gevarieerd zangwerk en het strakke spel op de plaat. Liefhebbers van zowel melodieuze death metal, moderne thrash en metalcore kunnen zich ongetwijfeld prima vermaken met dit album. Zet je cd-speler overigens wel uit na The Echoes Discipline, want de hidden track bevat een nogal inspiratieloze en flauwe cover van U2's October. Het is slechts een kleine smet op een goede en vooral avontuurlijke plaat.

Tracklist
1. Minus Exitus
2. Black September
3. Outside the Inside
4. The Dying Art of Recreation
5. Exit Wounds
6. Seven
7. No Way Home
8. Cold
9. Instrumental
10. Life for Blood
11. The Echoes Discipline *
*+hidden track - October (U2 cover)