Grayscale bestaat uit zes leden en zet met "When the Ghosts Are Gone" een licht melancholisch Dark Metal werkje neer. Maar denk nu niet dat Grayscale te vergelijken valt met 'gemene' Dark Metal bands als Morgul en Samael, want de vijf heren en een dame neigen qua sound meer richting de duister-romantische aanpak van hun collega's in Moonspell en Sentenced, met een onscherp gothic randje. Ik hoor zelfs hier en daar invloeden van HIM en To/Die/For.
De sound steunt zwaar op de eigenzinnige, heerlijk melancholisch getinte zang van Lasse Harma. Zijn zangstijl is vrij constant, met uitzondering van de uitstekende duistere semi-grunt die hij hanteert in "Squeeze" en "Absent", en z'n stem heeft een zekere Eighties gothic/wave kwaliteit. Wat daarnaast typerend is voor de muziek van Grayscale zijn de pakkende songstructuren (ofwel: kop & staart werk) en de warme, ingetogen sfeer die het creëert. "When the Ghosts Are Gone" is eigenlijk op geen enkel moment een hard metalalbum en er zit niet erg veel onderlinge variatie tussen de nummers, wat het album natuurlijk saai had kunnen gemaakt, ware het niet dat de speelduur ruim onder de veertig minuten is en de cd daardoor, voor het gevoel van de liefhebbers van de stijl, al snel afgelopen is. Met het oog op het eenzijdige karakter van het album heeft de band er goed aan gedaan om het bij negen nummers te houden.
De door het mid-tempo overheerste nummers hebben, vanwege de krachtige productie en de karakteristieke dosering van keyboards, een typisch Fins karakter en zijn erg toegankelijk. Daarom kan ik me voorstellen dat Grayscale in het thuisland op flink wat airplay kan rekenen; zoals je misschien wel weet krijgt Metal in landen als Noorwegen en Finland veel meer aandacht van de media dan wij hier gewend zijn. Wat dat betreft hebben de Finnen in het algemeen een veel betere smaak dan de Nederlanders!
Alle nummers die op dit album staan zijn ongeveer van dezelfde kwaliteit; de ene moody track loopt zonder moeite over
in de ander, wat een sterke continuïteit schept. De band laat zich met de al eerder genoemde nummers "Squeeze" en "Absent"
(mijn albumfavoriet) van de wat agressievere kant zien qua zanglijnen (wat ze overigens prima afgaat), maar ik prefereer
desondanks zuiver gezongen nummers als "The Fire Inside Me" (mooi harmonieus zangwerk) en "Shape in the Shadows" (lekker ritme
en een fijne songconstructie).
"When the Ghosts Are Gone" is een fijn album, dat over vijftig jaar niet als revolutionair en vernieuwend gezien zal worden, maar wel vol staat met kwaliteitsnummers en dus zeker niet irrelevant is voor de liefhebber van melodieuze metal met een duistere inval. Ben jij dat, dan moet je dit echt even gaan luisteren!
Tracklist:
1. The World Today
2. A Dead Season
3. Gray Singer
4. Squeeze
5. The Fire Inside Me
6. Absent
7. Shape in the Shadows
8. Cast Aside
9. When the Ghosts Are Gone
