En dit komt niet door het feit dat ik de Italiaanse taal niet machtig ben. Oblivio verloochent namelijk haar wortels niet, want de nummers No Sense Of Me en Same Sequence bevatten Italiaanse tekst en het nummer Distant Memories is zelfs geheel in moederstaal gezongen. Bij dit laatste nummer werd Oblivio bijgestaan door Carmelo Orlando, die de zanger is van één van hun grote voorbeelden: Novembre. Daarnaast zorgt de toevoeging van zangeres Francesca Iacorossi, die ook te horen is op Novembre's The Blue, voor een verdere en welkome afwisseling. Laatstgenoemde combinatie doet ergens wel wat denken aan Oblivio’s landgenoten Lacuna Coil.
Het album in zijn geheel is een prettige afwisseling van snellere en langzamere nummers met varianten daartussen. De zeven nummers met zang hebben wel pakkende zanglijnen, maar qua melodie komt het nog wat rommelig en ongebalanceerd over op bepaalde momenten. De twee instrumentale nummers, The Last Illusion en F.B.R., stellen weinig voor en hadden wat mij betreft wel weggelaten mogen worden.
Mijn persoonlijke aanraders van dit album zijn Breeze Of My Heart, Overcome (zelfs mét grunts!) en Same Sequence. Verwacht niet al teveel van dit debuutalbum, dat duidelijke minpunten heeft zoals een middelmatige zanger met gebrekkige Engelse uitspraak en af en toe een rommelig muzikaal geluid. Laat Dreams Are Distant Memories echter toch enkele malen op je inwerken en dan zul je waarschijnlijk net als ik tot de conclusie komen dat je met dit album, ondanks de minpunten, toch een aardig schijfje handen hebt.
Tracklist:
1. Breeze Of My Heart
2. Overcome
3. Erased
4. No Sense Of Me
5. Sealed With A Kiss
6. The Last Illusion
7. Same Sequence
8. F.B.R.
9. Distant Memories
.jpeg){kind=small}
