Frankrijk is sinds jaar en dag een land waarin een flinke handvol bands kwalitatief hoogstaande black metal uitbrengt. De muziek van die bands is doorgaans lekker rauw en niet al te toegankelijk, voor de gemiddelde black metalfan. Die mensen doen er dan ook goed aan om Hegemons Contemptus Mundi eens een luisterbeurt te geven. Hegemons black is namelijk behoorlijk toegankelijk, melodieus, maar kan soms aardig fel uit de hoek komen. Hegemon is al sinds 1996 actief en bracht in die tijd drie albums en een aantal andere releases uit, maar vreemd genoeg is Contemptus Mundi mijn eerste kennismaking met de band. Erg in de belangstelling hebben ze tot dusver nog niet gestaan, maar wellicht verandert dat, nu de band de steun van Season Of Mist geniet.
De band opent met Itenou Pedjet behoorlijk fel. Een lekker voortrazend stukje black metal, komt je op hoog tempo tegemoet. Hun muziek is doorweven met melodieuze riffs, die in het begin van dit nummer niet eens zo nadrukkelijk aanwezig zijn, maar daarna al snel de boventoon voeren. Zo rond de twee minuten in dit nummer, steekt er bijvoorbeeld een heel bekend deuntje de kop op, waarvan ik zou zweren dat ik het eerder gehoord heb, op een album van Zarathustra. Of ze het nu gejat hebben, of dat het simpelweg een toeval is, laat ik in het midden, want het resultaat mag er zijn; het nummer krijgt op die momenten een hele energieke lading mee. Hegemon weet dit af te wisselen met een gevarieerd stukje black metal met veel plotselinge snelheidswisselingen, rustige melodieuze passages en geeft verschillende instrumenten op verschillende momenten een leidende rol.
Die instrumenten blijven niet beperkt tot de gitaren en drums, maar ook onconventionele instrumenten zoals een fluit, doedelzak en een akoestische gitaar, zijn bij vlagen te horen. Als het album vordert, begint op te vallen dat de nummers aardig goed gecomponeerd zijn. Met uitzondering van de zang, is er in alle elementen veel afwisseling te horen, wat een goed beeld van het kunnen van deze band geeft. Afwisseling heeft echter ook een valkuil en daar trapt Hegemon nog met regelmaat in. In de meer artistieke stukken op dit album, zakt de intensiteit vaak zover in, dat je de neiging krijgt de band een flinke schop onder hun kont te geven. Wat dat betreft kan de band nog veel leren van hun Franse collegas die dit wel onder de knie hebben, zoals bij Peste Noire en Deathspell Omega. Proskynese is hier een goed voorbeeld van. Dit nummer begint heerlijk hard en opzwepend, maar zakt na een paar minuten in, als een bepaalde vrolijke, melodieuze sfeer wordt gentroduceerd, die ik beter op een folk/viking metalalbum vind passen.
Daarmee is het toegankelijke aspect van de band verklaard, evenals de interesse van Season Of Mist in de band. Kort samengevat is Contemptus Mundi een goed album geworden, maar het zal deels een ander publiek aanspreken dan de underground-bands dat doen. Geen materiaal voor een spontane aankoop dus.
Tracklist:
1. Itenou Pedjet
2. Because Of War, Because Of Men
3. Asakku
4. Felix Qui Potuit Rerum Cognoscere Causas
5. Eli, Eli, Lamma Sabacthani (mp3)
6. Proskynese
7. A Ibur Shap
8. Contemptus Mundi
