Het vervolg bestaat uit elf songs die ik gaarne omschrijf als fruitig en fris, groovy en relaxt, melodieus en puntig en vooral energiek. In vergelijking met de voorganger klinkt het deze keer allemaal een stukje plezanter en spontaner. Dat dit bewust is gedaan, blijkt wel uit dit fragmemt dat ik uit het studiodagboek van bassist Dennis Pepa viste: What we spoke about so far, we just want to really write what we are into at the moment. Not like we never do that, but we want to really focus on what makes us happy versus what people are going to think in the scene. With The Art of Dying there was pressure within the band and from our fan base to what they expected from us. So we wrote that album and we weren't as free minded as we'd like to be. With the next CD, it doesn't matter what anybody else thinks. As long as we think it's cool, that's the attitude we plan on taking.
Waarom post ik heel dat fragment? Omdat dit perfect het geluid van de nieuwe songs omschrijft. Typisch Death Angel, maar met meer plezier en afwijkende songs of riffs komen gewoon langs. Mijn inziens is dat een hele goed zet geworden, want de songs zijn gewoon erg leuk. De eerste luisterbeurten was ik wat teleurgesteld over de simpelheid van de deuntjes, maar de laatste weken smul ik elke dag van dit album dat erg verslavend blijkt te zijn. Kortom: geef het zeker kansen genoeg en laat de riffs op je inwerken. Veel plezier allemaal!
Tracklist
1. Lord Of Hate
2. Sonic Beatdown
3. Dethroned
4. Carnival Justice
5. Buried Alive
6. Soulless
7. The Noose
8. When Worlds Collide
9. God vs. God
10. Steal The Crown
11. Resurrection Machine
