Dat de band ontstaan is in de jaren 90, de periode dat doom en gothic nog mysterieus en obscuur was, is goed terug te horen. Bands als (oude) Paradise Lost, (oude) Tiamat, Tristitia, Sirrah (wie kent ze nog?) en vooral Moonspell ten tijde van hun eerste albums zijn bands waar je regelmatig invloeden van terughoort. Bombastisch, krachtig, episch, theatraal en atmosferisch zijn hierbij de steekwoorden. Dit wordt vooral door het veelvuldig gebruik van toetsen, opera zang en mannelijke koren veroorzaakt. The Equinox Ov The Gods houdt het geheel daarnaast interessant door af te wisselen tussen wat meer gothic achtige nummers als Opus Umbararum en bijna pure jaren 90 doom in Necropolis (dat een bewerking is van een nummer van hun eerste album).
Dit is duidelijk geen eenvoudig album, zeker niet in deze MySpace-achtige tijden waarin het erop lijkt dat muziek vooral snel en eenvoudig weg te happen moet zijn. Maar voor mensen die, net als ik, nog weleens met weemoed terug denken aan de periode in de jaren 90 waarin dit soort muziek nog als echt en mysterieus overkwam kan dit weleens een aangename verrassing zijn.
Tracklisting:1. The Wrath Of Angels
2. The Boy Who Dances With Ghosts
3. The Needle Twins
4. Opus Umbrarum
5. Necropolis (Revisited)
6. The Ravens Flies
7. The Invisible
8. Stigmata MMVII
9. Until The Light Of Day
10. No Life
