Met muziek is dat net zo. Muziek kan best leuk zijn, maar als er vl leukere bands in de omloop zijn, dan zal die ene "best leuke band" simpelweg worden weggedrukt door de rest.
Suicidal Winds uit Zweden is zo`n band. Niks vervelends aan, maar er is ook niks wat het nieuwe album Chaos Rising doet uitsteken boven de rest. Een beetje death, een beetje thrash, een beetje black, geen overmatige zaken. De muziek rost er behoorlijk op los en de rauwe agressie komt vrij goed over. So far, so good. Maar eigenlijk houdt het hier ook een beetje bij op. De nummers klinken nagenoeg bijna hetzelfde (behalve de korte en verrassende Ballade Of Death), de hidden track slaat kant noch wal en er gebeurt werkelijk niets dat het stramien van het snelle spel en de steeds terugkerende riffs doorbreekt.
Als dit album geheel subjectief, buiten alle andere muziek om, bekeken zou worden, dan zou er nog gesteld kunnen worden dat Chaos Rising het metalen hart in...laten we zeggen de vierde versnelling zou kunnen zetten. Maar nu komt het bij mij niet verder dan een zeer krappe tweede. Hoewel de muziek echt niet slecht is en de muzikanten ook echt een aardig nootje kunnen spelen, zal Chaos Rising de meeste luisteraars gewoonweg te weinig uitdaging bieden. En aangezien de meesten onder ons ook al over genoeg achtergrondmuziek beschikken, lijkt het mij niet noodzakelijk om u aan te raden er nog n bij te lijmen.
Hoewel Chaos Rising wel wat lichte progressie ten opzichte van de vorige albums kent, blijft het nog steeds een kaal beschuitje. Best te happen, echter geen voorkeurssnack.
Tracklist:
1. Slowly We Frost
2. World's End
3. Annihilation And Chaos
4. Destruction Invocation
5. Chaos Rising
6. Ballade Of Death
7. Death To All
8. Unevitable Doom
9. Freddy Flesheater
10. Thanatophobia
11. Born To Hate
