Het houdt maar niet op met goede black metalreleases uit Duitsland. Dit jaar konden we al snel genieten van Inarborat en vorig jaar werden we verrast met heel wat leuks uit die hoek, zoals Genocide, The Ruins Of Beverast, Deathgate Arkanum, Truppensturm en Verdunkeln. Wat vorig jaar ook uit kwam, maar helaas nog niet de aandacht heeft gekregen die het verdient, is het album Der Pfad Zum Fluss van EgoNoir. Ik heb geen idee waar dit tweetal vandaan komt, maar aan hun muziek te horen zijn het geen beginnelingen, want ze hebben heel wat bijzonders te presenteren en doen dat op een indrukwekkende manier.
Hun black metal is zonder twijfel innovatief en afwisselend te noemen. Neem nu bijvoorbeeld het titelnummer, dat een rustig en melodieus stukje black metal is, met veel tempowisselingen, keyboarddeuntjes en samples. De zang is hierin ook opvallend, aangezien vaak gewisseld wordt tussen krijsen, bijna cleane, mannelijke zang en spoken word. Vooral de vervormde krijs is bijzonder prettig om aan te horen, aangezien hij vaak vergezeld gaat van een stevige muzikale oppepper. In de sfeer die het nummer uitademt, is iets van treurnis te horen, maar het is vooral een gevoel van romantiek dat de boventoon voert.
Naast de genoemde romantische of treurige momenten, komt EgoNoir op dit album ook regelmatig met een compleet andere aanpak. Het nummer Feind bijvoorbeeld, begint met een sample van een welbekende, agressief klinkende toespraak, waarna even een prachtig stukje up-tempo black metal te horen is, met messcherpe riffs en die typische getergde stemmen die eerder te horen waren. Er zit hier af en toe wat ruizigs door de muziek, waardoor een heel speciaal sfeertje geschapen wordt. Even later komt het afwisselende karakter weer naar voren, als het tempo afzwakt en het nummer even de romantische kant weer op gaat, waarna wat misleidend samplegebruik je even op het verkeerde been zet en het nummer weer aan snelheid toeneemt.
Zo heeft EgoNoir nog veel meer te bieden. Vooral qua sfeer weet dit tweetal bijzonder veel afwisseling in hun muziek te brengen. Zo zijn Winter Is My Name en Der Unschuldige Mrder (Das Lied Von Hdur) prachtige nummers, waarin zowel met treurnis als opzwepende en vrolijke melodien gespeeld wordt (wederom die hoogst originele krijs!) en waarvan het kippenvel regelmatig op je armen springt. Erg leuk gevonden zijn ook de samples waarmee de opzwepende delen ingeluid worden. Over samples gesproken, beluister vooral eens die aan het einde van Heereskind. Wedden dat je een glimlach niet kunt onderdrukken?
Hopelijk heb ik hiermee een beeld kunnen schetsen van Der Pfad Zum Fluss, dat een beetje overeen komt met de werkelijkheid. Gemakkelijk was het niet, met zon bijzonder afwisselend stukje muziek. Als je nog twijfelt over de genialiteit hiervan, luister dan eens een paar samples, of doe desnoods een spontane aankoop, want werkjes zoals dit zijn (nog) redelijk zeldzaam en je moet ze gewoon gehoord hebben!
Tracklist:
1. Der Pfad Zum Fluss
2. EgoNoir Teil7
3. Feind (mp3)
4. Winter Is My Name
5. Der Unschuldige Mrder (Das Lied Von Hdur)
6. Heereskind
7. Des Blutes Ruhm
