Dit gezelschap uit Salt Lake City, Utah brengt met dit album alweer zijn zesde uit. Wat zou het zijn, dat je na 5 albums nog niet bij een wat groter label zit? Men zegt van zichzelf, geinspireerd te zijn door stadion-rockbands met een hang naar catchy melodietjes en toch ook zware riffs en een beukende ritmesectie. Deze cd geeft de uitkomst: stijlkeuze.

Begrijp me goed, de band klinkt niet slecht, alhoewel de productie ver onder de maat is. Het klinkt allemaal schel, wat waarschijnlijk te maken heeft met de intentie om een vooral vet album te maken. Maar de songs zijn t� uiteenlopend om te snappen waar de band heenwil. In Greetings From The Ghetto hoor ik sleazerock van het ergste soort, in Step It Up lijkt het alsof de vakbond op de barricades is gesprongen; Nemesis is een kruising tussen psychedelisch en oldschool US Metal en Vendetta's My Name is pure nu-metal van het formaat 13 in een dozijn.

Pas bij het nummer Walls (en in iets mindere mate bij One Man Battle) krijg ik het idee dat dit de stijl is die The Street zou moeten bewandelen; duidelijk, herkenbaar, US metal, lekker klinkend etcetera. Wat mij betreft heeft deze band nog een traject af te leggen. Zou nummer 7 ook h�n geluksgetal zijn?

Tracklist:
1.Greetings From the Ghetto
2. Devils Dilemma
3. Bitter
4. Light of Day
5. Step It Up
6 .Nemesis
7 .Vendetta's My Name
8. Shovel
9. One Man Battle
10. Walls
11. Head or Be Dead
12 .A Voluntary Loss of Innocence