Metal uit Australi� is geen veel voorkomend verschijnsel. Er zijn zeker bands die kwaliteit bezitten, maar we horen er over het algemeen verdomd weinig over. Daar is nu weer eens wat verandering in gekomen, met dit tweede album van Voyager.

Voyager speelt een mix van progressieve rock met melodieuze metal en vult dat hier en daar aan met symfonische accenten. Muzikaal heeft men een uitmuntend werkstukje weten te scheppen, waarin vooral de schitterende melodieuze gitaarpartijen opvallen. Niet zozeer alleen de solo's, maar ook de wonderschone melodielijnen (de euforische opening van Cross the Line) overtuigen op elk moment. Een keyboard zorgt eveneens voor schitterende accenten en hier en daar lijken zelfs invloeden uit de trance house in de muziek te zijn gekropen. Het maakt allemaal niet uit, feit is wel dat deze muziek behoorlijk artistiek klinkt.

De elf nummers op de cd kennen gelukkig ook nog eens heerlijk warme en open sound die je vanaf de eerste seconde opslokt. Qua songwriting en arrangementen heb ik het nog niet veel beter gehoord uit het Australische continent. Een liefhebber van sfeervolle progressieve rock zal hier best mee uit te voeten kunnen en daarnaast ook de fans van de hedendaagse progressievere power metal.

Rest mij slechts een enkel kritiekpuntje te vermelden en dat is de zang. Zanger/toetsenist Daniel Estrin heeft een fijne stem om naar te luisteren, maar hij doet er niet bijster veel mee. Stevige uithalen zijn op ��n hand te tellen en de zanglijnen doen hier en daar wat oppervlakkig aan. Het nummer waarin hij wel schittert is de ook als single uitgebrachte vijfde track Sober. Een enigszins balladesk opgebouwd nummer, wat dankzij de stevige uitbarstingen ook weer niet te lief klinkt. Het refrein is van tranentrekkende schoonheid en ook de toetsen verdienen een pluim.
Minder nummer op het album is eigenlijk alleen afsluiter White Shadow. Ondanks een veelbelovend begin met aggressieve vocalen, heeft men een behoorlijk zeikerig refrein moeten inpassen, waardoor het album niet eindigt met de knaller die je zou verwachten.

Genoeg kritiek nu, deze band verdient zeker de aandacht, want muzikaal en productioneel is dit een heerlijke cd. Als je de ietwat fantasieloze zanglijnen kunt doorstaan (zo erg is het nou ook weer niet hoor), dan kan je absoluut genieten van deze mooie cd. Snelle kopers zullen op de limited edition overigens een clip aantreffen van het al bovengenoemde nummer Sober. Een fijne cd in het melodieuze metal genre.

Tracklist
1. Higher Existence
2. Deep Weeds
3. Ever Waiting
4. Between the Sheets
5. Sober
6. Cross the Line
7. Pulse 04
8. Falling
9. What I Need
10. One More Time
11. White Shadow