Oppervlakkig luistert deze cd nog redelijk weg, maar als je je in het album gaat verdiepen, kom je van een koude kermis thuis. De uitdrukking slappe hap dekt de lading nog het beste. De riffs en solos zijn ongenspireerd. Originaliteit is ver te zoeken. De vlakke produktie mist elke zweem van agressie. Tot overmaat van ramp variren de ondermaatse teksten van obligaat (Product Of My Past) tot obsceen (Screaming Pig Fucker From Hell). Op zijn best, zoals in het titelnummer, ontbrandt even een flauwe waakvlam van enthousiasme. De meeste songs wekken echter louter slaap of irritatie op.
Na deze eersteling heeft Tearabyte nog twee albums uitgebracht. Collega Kristof had in 2004 het verdeeld genoegen om het meest recente werkstuk, Gloom Factory, ter recensie te krijgen aangeboden. Sla zijn review er op na, als je je afvraagt of Doom Generation wellicht de opstap was naar betere tijden. Waarom Locomotive Records, dat toch getalenteerde jonge wolven als Anubis Gate en Benedictum onder contract heeft staan, nu interesse toont in deze tandeloze tekkel is me een raadsel. Na tien jaar aanmodderen is het tijd om Tearabyte een spuitje te geven en zachtjes te laten inslapen.
Tracklist:
1. Dark One
2. Doom Generation
3. Straight Out Of Hell
4. Ghastly Friend
5. Never Find Trust
6. Feeding Frenzy
7. Screaming Pig Fucker From Hell
8. Product Of My Past
9. Shut-Up Bitch
10. Storm Of Hate
11. Final Straw