The Sun Of Weakness zegt uit hetzelfde vaatje te tappen als Katatonia, Anathema, Tool, A Perfect Circle en in mindere mate Opeth en Novembre: emotionele, melodieuze en rustige muziek dus. Geen geringe namen, dus ik ben benieuwd of de Italianen dit waar kunnen gaan maken of dat het ergens toch gezichtsbedrog is...
Muzikaal gezien doet het mij allemaal erg aan Anathema denken: luister maar eens goed naar de intros van Just One Word en In Alarm. The Wounded is een andere band die veel naar Anathema geluisterd heeft en n van de grootste pluspunten van deze band vind ik het bijzondere stemgeluid van zanger Marco. The Sun Of Weakness moet het echter doen met ene Alessandro Cammilletti en ik moet zeggen dat ik niet erg onder de indruk ben van zijn stem, die erg monotoon en emotieloos klinkt. Geen goed uitgangspunt voor een band die emotionele muziek la eerdergenoemde bands wil maken. The Sun Of Weakness weet verder nergens echt te raken en kippenvelmomenten krijg ik er ook niet van.
Zijn er ook nog positieve punten vinden? Zeker weten! Zo vind ik het artwork van het logo, het boekje en het schijfje erg geslaagd en is ook de productie prima in orde. Helaas scoor je daar als band weinig punten mee, vooral niet als de kwaliteit van de muziek zelf niet erg hoog is en tveel aan andere bands doet denken. The Sun Of Weakness is een lekker achtergrondmuziekje gebleken bij het maken van huiswerk, maar op een moment als een regenachtige middag zet ik toch liever een album van Anathema of Katatonia op. Misschien dus toch een gevalletje van gezichtsbedrog?
Tracklist:
1. Floating Deserts
2. Just One Word
3. In Alarm
4. Drop
5. Drown In A Whirl
6. A New Landscape
7. Chemical Frustration
8. All My Discord
9. Hysterical Mistake
10. Insidious Line
