Dan de muziek zelf. In de tien nummers is er geen rustpunt te bekennen behalve de halve secondes stilte tussen de nummers door. Van even rustig adem halen is dus geen sprake, en wat dat betreft spreken teksten als ‘i fucking break my back’ weinig tot de verbeelding. Van de originaliteit moet Arise And Ruin het dan ook niet hebben, het laat bijvoorbeeld wel erg makkelijk raden wanneer de breakdowns zich weer aandienen.
Gelukkig weet men wel hoe een bruut metalnummer anno 2007 geschreven word. Nummers als bijvoorbeeld Bound By Blood en To The Grind zijn beide toppers. Bovendien valt geen van de andere nummers als slecht te bestempelen. Maar zoals gezegd is het allemaal niet even origineel, maar met vrijwel geen afwisseling wordt dat minpunt wel direct een hele grote. Het lijkt allemaal zo verdomd veel op elkaar dat het snel gaat vervelen.
Arise And Ruin moet het op een volgende plaat zeker over een meer afwisselender boeg gooien. Dat de groep vette riffs kan schrijven word met The Final Dawn wel duidelijk, maar dat eentonig gebrul van Ryan Bauchman heb je na één luisterbeurt ook wel gehoord, bovendien is de concurrentie in de metalcore-wereld moordend. In principe is dit een goede plaat waar kwalitatief niets op af te dingen valt, maar een luisterbeurt vooraf kan zeker geen kwaad.
Tracklist
1. Bound By Blood
2. The Final Dawn
3. End Of The Road
4. To The Grind
5. Amidst Devils
6. Unbound
7. Always The Same
8. Pale Horse
9. In Life
10. Fear Itself