Na de eerste luisterbeurt schoten me allerlei namen te binnen, van bands waar Tenebre me aan doet denken. Ik bespeur in
Tenebre invloeden van Paradise Lost, Danzig, 69 Eyes, Heavenwood en zelfs een beetje Moonspell. De ene song doet weer aan het
romantische en 'gloomy' werk van Paradise Lost ten tijde van Icon en Draconian Times denken, terwijl het andere nummer een
ware Danzig-achtige rock 'n' roll sfeer uitademt. Daardoor klinkt geen enkel nummer als de voorganger en omschrijf ik
"Electric Hellfire Kiss" met plezier als een onderhoudend album met een sterk aanwezig element van afwisseling.
Naast de afwisseling tussen de nummers heeft Tenebre nog een erg sterke troef in huis, namelijk zanger Victor (ex-Dawn of
Oblivion). De meeste Gothic Rock bands herbergen een zanger die een vrij breekbare stem heeft (uiteraard omdat dit goed bij
de stijl past), maar Victor heeft dit zeker niet. Als hij zijn stem op de meest zachte en sfeervolle manier inzet, klinkt hij
een beetje als Fernando Ribeiro van Moonspell, maar hij heeft er geen enkele moeite mee om een intimiderende, ruige zang neer
te zetten die een rokerige pub vol Hells Angels waardig is.
Aan de vergelijkbare bands die ik noemde heb je al kunnen afleiden dat "Electric Hellfire Kiss" een erg song-gericht album is. De nummers hebben een duidelijke kop-en-staart structuur en de heren hebben erg hun best gedaan om pakkende, herkenbare refreinen te schrijven. Daardoor luistert dit album heerlijk weg en is dan ook een uitstekende keus om te luisteren als je in de auto of trein zit en behoefte hebt aan ongecompliceerde, catchy muziek. Dit geldt natuurlijk ook voor busreizigers, mits zij niet te dicht bij de motor gaan zitten.
Tenebre is een 'moderne band', wat natuurlijk vertaalt naar 'band die wat electronica aan de sound toevoegt'. Dit wordt
subtiel gedaan en blijft in het algemeen wat op de achtergrond, luister bijvoorbeeld naar "Nocturnal Rhapsody" en "Death
Becomes You" voor een prima integratie van electronica in de muziek.
Enkele opvallend goede tracks zijn "Alienation" (klinkt als Heavenwood na een ego-boost), "Descend From Heaven" (lekker
refreintje!), "She Darks the Sun" (een sereen nummer met mooie melodien) en het daaropvolgende "Starlet Wolverine", wat een
omstuimige rocker is die een geweldig contrast oplevert met het vorige nummer. Stel je voor hoe het moet zijn om een stevige
slok whiskey binnen te krijgen na drie uur lang mierzoete Bacardi Breezers te hebben gedronken! Maar mijn favoriete nummer is
toch wel "Beauty Destroyed", een killer van een song met een van de meest pakkende refreinen die ik in tijden gehoord heb.
Echt klassewerk!
Over de productie ben ik ook erg te spreken. Ik kon in de biografie niet vinden in welke studio het album is opgenomen en wie
er verantwoordelijk is voor deze uiterst heldere productie met kleine nadruk op de drumpartijen (mijn persoonlijke
voorkeur).
Als je een liefhebber bent van een van de bands die ik in deze review genoemd heb, ben je het aan jezelf verplicht om dit prima album minstens eenmaal te luisteren. Als je een waardeloos seksleven hebt moet je deze cd zeker aanschaffen, want in de biografie staat dat owning this cd will improve your chances of getting laid. "Electric Hellfire Kiss" is een uitstekende hybride van gothic rock en smerige rock 'n' roll, met een duister-romantisch tintje. Check it out.
Tracklist:
1. Electric Hellfire Kiss
2. Alienation
3. Descend From Heaven
4. Nocturnal Rhapsody
5. Beauty Destroyed
6. She Darks the Sun
7. Starlet Wolverine
8. Death Becomes You
9. At the Mountain
10. Malochia
