Veel bands lopen bij zon snelle opvolger het risico in herhaling te vallen, maar bij Anaal Nathrakh valt dat gelukkig mee. Toegegeven, Hell Is Empty betreedt geen schokkende nieuwe paden in vergelijking met zijn voorgangers (of het moeten de ietwat toegenomen grind-invloeden in de zang zijn), maar het album weet je als luisteraar wl weer die heerlijke adrenalinestoot te geven waar Anaal Nathrakh patent op lijkt te hebben. De ongebreidelde agressie en enorme intensiteit gaan nog steeds hand in hand met ijzersterke composities en geniale (en stiekem zeer muzikale) solos. Ook de sporadisch opduikende cleane refreinen zijn niet meer nieuw, maar wederom rg sterk.
Het niveau van Eschaton wordt met dit nieuwe album wat mij betreft echter nt niet gevenaard, mede omdat Hell Is Empty gn briljante gastvocalen van Attilla Csihar bevat. Qua composities doen nummers als Virus Bomb, Shatter The Empyrean en de furieuze afsluiter Castigation And Betrayal echter niet onder voor het betere werk op de voorgaande albums, waardoor dit vierde album wederom een knaller van formaat is geworden.
Met Hell Is Empty bevestigt Anaal Nathrakh nog maar eens haar positie als n van de meest indrukwekkende extreme metalbands van dit moment een band die bovendien wl nog iets weet toe te voegen aan de talloze anonieme releases in de black-, death- en grindscene. Sterker nog, misschien is Anaal Nathrakh na Napalm Death wel de meest invloedrijke extreme metalband die Engeland rijk is. Zoals altijd bij deze band is dit album dan ook verplichte aanschaf.
Tracklist:
1. Solifugae (Intro)
2. Der Hlle Rache Kocht in Meinem Herzen
3. Screaming of the Unborn
4. Virus Bomb
5. The Final Absolution
6. Shatter the Empyrean
7. Lama Sabachthani
8. Until the World Stops Turning
9. Genetic Noose
10. Sanction Extremis (Kill Them All)
11. Castigation and Betrayal
