In oktober zag het derde album van het Franse Balrog het levenslicht: Ars Talionis: The Art Of Retaliation. Deze onder andere door Aborteds gitarist/zanger Sebastian Tuvi (Balrog) opgestarte band, speelt een vrij forse vorm van black metal, die productietechnisch gezien wel wat weg heeft van het laatste album van Antaeus. Niet zo verwonderlijk, aangezien hij voor beide albums zelf de productie heeft verzorgd. Een kleine 49 minuten lang trakteert Balrog de luisteraar op rauwe, agressieve en satanistische black metal, waarin soms een speelse link met fantasy-elementen wordt gelegd. Die momenten zijn echter zeldzaam.
Afgaande op de bandnaam (een balrog is een demon uit de The Lord of the Rings) en de intro die veel weg heeft van de filmmuziek op het moment dat de betreffende demon opkomt, zou je denken dat je hier met fantasy-achtige black metal la Myrddraal te maken hebt. Het vierde nummer Lolth (een kwaadaardige godin uit onder andere de boeken van R.A. Salvatore), doet ook geen moeite om je van deze gedachtengang af te brengen. De muziek zelf, doet dat echter wel. Wat je vanaf La Baiser De Fouet tegemoet komt, is lekker zwaar beukwerk, afgewisseld met leuke melodieuze stukken, waarin vaak niet veel aan kracht ingeboet wordt. De zang is lekker rauw en schor, met heel af en toe een behoorlijk stevige death metalgrunt erdoor, of een stem die het midden houdt tussen black en death, wat een welkome afwisseling is.
Afwisseling is iets waar de nummers geen gebrek aan hebben. Hoofdzakelijk wordt Balrogs black metal op een redelijk hoog tempo gespeeld, met af en toe wat terugvallen naar iets lagere tempos. Er wordt veel gespeeld met lekkere melodietjes, die vrijwel nergens de overhand krijgen. De nadruk ligt op de tomeloze agressie, die vooral door de drums tot uiting komt en door de regelmatig terugkerende, stuwende gitaarpartijen. Dingen die er op een positieve manier uitspringen, zijn onder andere de specifieke, schelle en dissonante riffs aan het begint van Lolth, die het nummer een heel aparte lading meegeven. Daarnaast de opvallende zang op onder andere Acquiescence en de eigenlijke afsluiter Antithesis Of Existance, waarin alles nog eens uit de kast wordt getrokken om tot een spetterend einde te komen. Heerlijk, die stuwende riffs die je hoort, in combinatie met lekkere, rauwe zang.
Op de digipack-versie van het album, zijn nog twee covers te vinden, van Deicide en Bathory. Zoals gewoonlijk is dit geen waardevolle toevoeging; eentje die helaas nog eens afbreuk doet aan de beleving die je bij het album hebt. Zoals verwacht, zit er een enorme kloof qua geluid en speelstijl tussen de eigen nummers en de covers. Vooral de Bathory-cover springt er hier in negatieve zin heel erg uit. Over de Deicide-cover valt nog wel iets positiefs te melden, namelijk dat het qua agressie, sfeer en stijl een geslaagde cover is. Het is duidelijk te merken dat Balrog in een death metalband ook bijzonder goed op zijn plaats is. Mooi gedaan, maar hier niet passend.
Na een paar luisterbeurten is duidelijk geworden dat Balrogs Ars Talionis: The Art Of Retaliation een bijzonder geslaagd album is geworden. Balrog laat horen dat hij meer dan genoeg in huis heeft om een lekker stuk black te creren, dat op alle vlakken een dikke voldoende scoort. Het mist iets geniaals, om tot de echte top gerekend te mogen worden, maar het is zeker goed voor uren luisterplezier.
Tracklist:
1. Le Chant Des Anges De La Mort
2. La Baiser De Fouet
3. Empire De Cendre
4. Lolth
5. The Left Hand Of God
6. A Murder For The Art
7. Acquiescence
8. De Sade
9. All Life Will Turn Into Death
10. Antithesis Of Existance (mp3)
Bonustracks op de digipack:
11. Sacrificial Suicide (Deicide cover)
12. Call From The Grave (Bathory cover)
