De muziek is dus progressieve rock die je kan vergelijken met The flower kings, Yes, Rush en de nieuwere lichting zoals Heavens cry. Tekstueel en ook muzikaal betreft het hier een concept album. Tekstueel ga ik hier niets over schrijven omdat het aan de luisteraar zelf is om het concept en de metaforen te ontdekken. Het album opent met een prachtig gesproken intro. Daarna volgt het epos Entering the spectra. Met een prachtig instrumentaal jazz stuk op piano. Excellent gewoon.
Daarna volgen enkele zeer toffe en meer eenvoudige nummers met steeds prachtige zanglijnen. On a whole half is dan weer een prachtig snel instrumentaal stuk dat mij meermaals aan de oude Satriani doet denken. En dat is natuurlijk nooit mis. Nummertje acht van de cd doet mij denken aan de oude Pink floyd, en is een waar kippenvel nummer. Dan volgt er een klein cello stukje en dan volgt het beste nummer van de cd namelijk Welcome to paradise. Toffe zanglijnen en een prachtig 70s space rock refrein zit er in dat nummer.
Ja; de progressieve fans moeten weer naar de winkel lopen want dit album is echt de moeite waard. Muziek met de hoofdletter M. En basgitaar fans moeten dit album ook zeker eens beluisteren want de baspartijen zijn magistraal. Deze cd is er eentje voor mijn jaarlijstje.
Tracklist:
1. Little man
2. Entering the spectra
3. The spirit remains the same
4. Cyberdust from mars
5. Space race no. 3
6. The man in the moon cries
7. On whole half
8. Is this the end?
9. Cello suite no.1 in G major
10. Welcome to paradise
