De cd doet hier en daarwat poppy/garagerockachtig aan. Onder duetten met andere zangers kom je tegenwoordig niet meer heen; zo leende Michael Kiske zijn stem aan Breathe In Water en was Mark Boals aanwezig om in Superman en Far Enough zijn opwachting te maken. Overigens maken beide gastrollen weinig indruk en hadden best achterwege kunnen blijven want ze halen de aandacht weg van frontvrouwe Gisa. Op het overzicht met (grotendeels onbekende) muzikanten valt wel op dat Tommy Denander ook op dze cd weer een rolletje heeft (op wiens cd doet hij tegenwoordig NIET mee?)
Vergelijkingen maken gebeurt tijdens het luisteren eigenlijk vanzelf; Gisa, en de cd als geheel, doen me denken aan een snufje Avril Lavigne en een vleugje Kelly Clarkson, maar dan beiden overgoten met een heavy rockjasje. Het nummer Taken vind ik een mooi voorbeeld in dat opzicht, en ook Island neigt erg naar die richting. Afsluiter Go laat de gevoelige kant zien van deze jonge dame die eigenlijk met deze cd een best goede indruk achterlaat.
Het staat of valt tegenwoordig met de manier waarop een band of artiest gepromoot wordt in de moderne media. Ik heb wel het gevoel dat een videoclip wel eens het verschil kan maken. Potentieel hebben we hier te maken met een nieuwe poprock-ster...
Tracklist:
1. All I Never Wanted
2. Hear Me
3. Breathe in Water
4. Better
5. Taken
6. Superman
7. Island
8. Remember (I.O.U.)
9. Real Life Fairytale
10. Far Enough
11. Shattered Life
12. Go