Voor de liefhebbers van Duitse black metal is december tot nu toe een geweldige maand. De nieuwe Truppensturm is uit, het debuut van Inarborat komt eraan en de 4-way split lp die ik nu bespreek, is uitgekomen. Voor deze split hebben maar liefst vier Duitse black metalbands een bijdrage geleverd: The Ruins Of Beverast, Deathgate Arkanum, Nihil Nocturne en Anti. Allemaal leverden ze unieke nummers, die, naar alle waarschijnlijkheid, niet op andere releases zullen verschijnen.
Aan The Ruins Of Beverast om de aftrap te geven, met het nieuwe epos Desert Lair; een nummer dat zowel tekstueel als muzikaal de woenstijnsferen opzoekt. Muzikaal gezien verschilt het nummer, in grote lijnen, niet bijzonder veel van het werk op Rain Upon The Impure, met uitzondering van enkele lekkere Midden-Oosterse riedeltjes en keyboardpassages, die er een fijn sfeertje aan meegeven. De opbouw van het nummer is interessant om te vermelden. De opening is lekker fel en agressief, maar zo halverwege het nummer vindt er een omslag plaats en krijgt melodie een dominante rol. Heerlijke rauwe krijsen en af en toe een leuke solo geven dat typische The Ruins Of Beverast-geluid mee.
Vervolgens is het aan Deathgate Arkanum om te laten horen welke ontwikkeling zij in de afgelopen twee jaar, sinds Totenwerke, hebben doorgemaakt. Nu staat Totenwerke me niet meer zo helder voor de geest, want ik vond het destijds maar een redelijk album. Vanuit dat standpunt geredeneerd is zeker van vooruitgang te spreken, want La-Bas overrompelt je op een hele positieve manier. Deathgate Arkanum laat zich hier van hun beste kant horen, met lekkere mysterieuze black metal, die het kippenvel op je arm doet springen. Een heerlijk rauw, ruizig, haatvol vierdelig epos, met een opzwepend en melodieus randje en rare, dissonante geluiden. Prachtig en veel overtuigender gebracht dan hun oudere werk!
Op de andere kant van de plaat trapt Nihil Nocturne af, met het tweedelige Lithium Crown. Het eerste nummer is een mysterieus en sfeervol instrumentaal stuk, waarmee de band in dezelfde sferen blijft hangen als zijn twee voorgangers. Wat daarna komt stelt echter teleur. Even wordt getracht om dat sfeervolle vast te houden, maar door het iele geluid ontstaat er een flinke stijlbreuk. Het gehele nummer van Nihil Nocturne is middelmatig te noemen. Er zit een lekkere melodie in en de krakende stem van Nordvinth is ook geen onaangename toevoeging, maar beide blijven in hetzelfde patroon hangen, met een minimum aan afwisseling, waardoor het nummer heel eentonig overkomt. Een gemiste kans.
Ten slotte laten de heren Anti en A. Krieg hun kunsten horen. Een lekker rustig en melodieus nummer om mee af te sluiten, vol treurnis en kwelling. De ondertoon is vrij eentonig, maar voor de afwisseling wordt met verschillende vormen van stemgeluid en melodie gespeeld. Ook dit nummer vind ik weer geen topper, daar het er niet in slaagt om de split op een spetterende manier af te sluiten, zoals je hoopt na het horen van de eerste twee nummers. Dat mag Anti echter niet aangerekend worden, want ze doen hun ding en doen dat goed en ach, tegen het eind komen ze toch nog even lekker agressief uit de hoek, ook al duurde het maar kort.
Ik noemde al eerder dat deze split op plaat verschenen is; een tot 500 stuks gelimiteerde lp, waarvan de eerste 100 op paars splattervinyl gedrukt zijn. Mocht deze release je interesseren, wees er dan snel bij, want dit is en blijft een vinyl-only release.
Tot slot: geen cijfer, omdat het werk van de bands te ver uit elkaar ligt voor een eerlijke beoordeling.
Tracklist:
1. The Ruins Of Beverast Desert Lair
2. Deathgate Arkanum La-Bas
3. Nihil Nocturne Lithium Crown Part I
4. Nihil Nocturne Lithium Crown Part II
5. Anti Beatam Mortem Expectans
