Met dit debuutalbum van het Amerikaanse Downthesun heb ik geluk gehad, want het is namelijk een band die de stijl hanteert van mijn favorieten en er zelfs een eigen draai aan geeft. Geproduceerd door GGGarth (bekend van productiewerk voor Mudvayne en Rage Against the Machine) en gesteund door Clown van Slipknot, dat zijn waardevolle credits in de nu-metal wereld. Het algemene concept van Downthesun is vergelijkbaar met dat van Slipknot, namelijk de ziekheid van de (Amerikaanse) samenleving en de monsters die het slechte systeem heeft voortgebracht. Met andere woorden: al die dingen waarvan Bush de aandacht af probeert te leiden door middel van invasie's en paranode beschuldigingen richting het Midden Oosten.
Downthesun beschikt over twee zangers, Aaron en Satone, en ik neem aan dat de n de zuivere vocalen voor rekening neemt en de
ander de schreeuwerij. Dit komt pas echt tot zijn recht als de twee stemmen in combinatie gebruikt worden, zoals in "We All Die". De zuivere zang is mooi en aanstekelijk, terwijl de verdorven vocalen vergelijkbaar zijn met het ergste wat Corey Tailor uitbraakt.
Naast de gebruikelijke instrumentalisten heeft de band ook een kerel in de gelederen die de 'electronics' verzorgt. Deze
electronics hoor je in het ene nummer nauwelijks, terwijl het ander er weer vol van zit. Je zou denken dat hierdoor een zeer ongebalanceerd geheel ontstaat, maar hiermee schept de band juist afwisseling en dynamiek
tussen de nummers. Ook blijf je hierdoor op je hoede, want je weet maar nooit wanneer er weer zo'n bizarre geluidssalvo jouw
kant op komt.
Downthesun laat vrij weinig snelle passages horen en heeft daardoor meer gemeen met Mudvayne dan met hun gestoorde collega's
uit Des Moines. In het algemeen zijn het groovende ritme's die de dienst uitmaken.
Mijn favoriete nummers zijn de catchy tracks met een melodieus refrein, en waarin de zuivere en lelijke vocalen elkaar
afwisselen. Ik noem "We All Die", "Eye Confide" en "Lucas Toole" (wat gaat over het seriemoordenaarsduo Henry Lee Lucas en
Otis Toole). Ook zeer sterk zijn "Pure American Filth" (veel tempowisselingen en geweldige vocale uitbarstingen), "Pitiful"
(wat ze hier met stemmen en zang doen is echt waanzinnig; Downthesun heeft hiermee het recht om twee zangers in huis te
hebben verdiend) en het ingetogen "Listen" (met akoestische gitaar!). Opmerkelijk is de afsluiter "Revelations", wat een
experimenteel nummer is van een kwartier, vergelijkbaar met Slipknot's "Iowa" van het gelijknamige album.
Damn, mijn aanvankelijke skepische houding jegens dit album is door de uitstekende kwaliteit volledig weggevaagd. Dit is gewoon een aanrader voor aanhangers van de twee bands waarmee ik Downthesun de hele tijd mee heb zitten vergelijken. Roadrunner heeft hiermee een kwaliteitsband in huis, een band die de liefhebbers van de harde kant van nu-metal zeker zal aanspreken!
Tracklist:
1. Medicated
2. We All Die
3. Enslaved
4. Lucas Toole
5. Zero
6. Pure American Filth
7. Pitiful
8. Scapegoat
9. Listen
10. Eye Confide
11. Jars
12. Revelations
