Wie herinnert zich niet het fameuze van de Candese band Triumph? Zeker voor die tijd was het gitaargeweld van Rik Emmett legendarisch. Uiteraard kwam ook Triumph ooit aan zijn einde, en Emmett (inmiddels 53 jaar) ging vervolgens 15 jaar lang aan het werk om zich meerdere muzikale stromingen zoals jazz, blues en klassiek eigen te maken. In 2003 kwam hij drummer/zanger Michael Shotton van de band Von Groove tegen, en tussen die twee klikte het al snel.

Beiden hadden hun roots in melodieuze rock (Shotton heeft nog kort Brad Delp vervangen in Boston) en sloegen aan het musiceren in de studio. Het resultaat: een bandconcept genaamd Airtime, waarin Emmett zegt terug te keren naar zijn hardrock roots. Wanneer je de cd beluistert (perfecte productie !!) drijven namen boven zoals Led Zeppelin, Rush, Boston, Queen boven. Allemaal elementen die in Airtime een voedingsboden hebben gevonden.

Na de eerste 3 sympho-rock-achtige nummers volgt een heuse instrumentale gitaarballad (Headstream) die het daarop volgende River Runs Deep inluidt. Diversiteit is eigenlijk wel het sleutelwoord van deze cd. De muzikale stromingen die de revue passeren vormen een smeltkroes waar veel muziekliefhebbers zich in zullen kunnen vinden, waarbij toegankelijkheid hoog in het vaandel staat. In Addicted vinden we de �chte ouderwetse rocker van het album. Heerlijk om Emmett weer ouderwets zijn gitaar te laten janken. Dat staaltje beuken herhaalt zich, alhoewel symphonisch omringd, in Transmutation.

Jongstleden juni kwam Triumph nog een keertje bij elkaar voor Rock Against Diabetes. Ik heb het donkerbruine vermoeden dat Rik nog lang niet klaar is met zijn hardrockverleden, zoals hij zelf zegt. Zolang hij dit soort juweeltjes maakt, is er voor ons nog hoop, denk ik dan maar...

Tracklist:
1. Edge Of Your Mind
2. Midnight Black & Blue
3. Liberty
4. Headstream
5. River Runs Deep
6. Find Your Way
7. Addicted
8. Code 9
9. Rise
10. Moving Day
11. Transmutation
12. Cryin' Shame