Het Zwitsere Coroner was een band die eigenlijk nooit het succes heeft gekend wat men verdiende. Dat kon misschien liggen aan de gesoleerde locatie van het thuisland, maar waarschijnlijk was het meer vanwege de onorthodoxe wijze waarop Coroner met de muziek om ging. De band, bestaande uit enkele roadies van Celtic Frost, maakte dan ook niet de meest voor de hand liggende muziek. De nadruk lag op technische vaardigheden en het schrijven van niet al te gangbare nummers. Invloeden uit epische klassieke werken werden daarbij niet geschuwd. Hoewel men niet zover doordraaft in het toepassen van vreemde structuren en complexe ritmes als bijvoorbeeld Mekong Delta, heeft men toch een aantal cds uitgebracht die pas hun geheimen prijs geven naar meerdere luisterbeurten.
De plaat begint in principe vrij toegankelijk. Die By My Hand is eigenlijk gewoon een klassieker. Schitterende riffs gaan hand in hand met avontuurlijke drumpatronen en het ronkende basspel van Ron Royce vormt de slagroom op de taart. Coroner heeft altijd bekend gestaan om de prachtige opbouw van nummers en ook hier is dat niet anders. Via enkele heerlijke riffs en de nodige sferische melodielijnen komen we aan bij een zeer krachtige climax waarbij een machtige gitaarsolo de hoofdrol speelt.
In latere nummers past men echter steeds meer details toe en vooral voor liefhebbers van complexe riff structuren en vloeiende basloopjes is het genieten geblazen. Tunnel Of Pain is een kraker van jewelste. Er wordt spannend geopend met een lekker stukje basgitaar en men schakelt vervolgens over op een haast Helstar-achtig stukje muzikale complexiteit. Hoe een heerlijk lompe riff vervolgens de muziek bruut komt binnenvallen, grenst aan het geniale. De subtiel geplaatste gitaartokkels laten het nummer vervolgens tot grote hoogten stijgen.
Muzikaal misschien wel het meest sfeervol van het album is het afsluitende instrumentale Last Entertainment waarin een haast filmisch thema subliem samen gaat met epische riffs en prachtig geplaatste breaks. Dit meesterwerkje wordt daarbij ondersteund door een lugubere praatstem die het filmische sfeertje nog extra kracht bij zet.
Zijn er minpunten te noemen op een album waarop zodanig gestreefd is naar perfectie. Wellicht, maar ze zijn zo minuscuul. De argeloze luisteraar zal wellicht tevergeefs zoeken naar houvast binnen de zangpartijen. De zang lijkt een instrument in het geheel en de nogal bijtende zanglijnen bieden niet de verzachting die een krachtige clean stem zou bieden. Dat zou wellicht de luisteraar op afstand kunnen houden, maar op een schijf met zoveel hoogtepunten is dat eigenlijk niets meer dan een detail, gerelateerd aan smaak.
Evenals op vrijwel alle andere Coroner albums kiest de band volledig haar eigen weg en daar spelen geen muzikale wetten een rol van betekenis. Van melodieus tot rauw en van scheurend tot subtiel, elke wijze van sfeer komt wel voorbij op dit fantastische album. Productioneel klinkt het album zeker nog acceptabel en dankzij de prettige sound zijn alle details uitstekend te onderscheiden.
Ben je liefhebber van thrash en zoek je het soms liever in de meer technische contreien, dan is dit album zeker geschikt om eens naar op zoek te gaan. Een wellicht vergeten klassieker die nog met gemak het meeste hedendaagse progressieve gefrbel eruit walst. Misschien wel n van de best uitgewerkte technische thrash albums aller tijden samen met Toxik's Think This.
Tracklist
1. Die By My Hand
2. No Need To Be Human
3. Read My Scars
4. D.O.A.
5. Mistress Of Deception
6. Tunnel Of Pain
7. Why It Hurts
8. Last Entertainment
