Uit een bezwerend keyboard-intro blijkt direct dat Syncope melodie hoog in het vaandel heeft staan. Het titelnummer toont vervolgens dat het Mechelse gezelschap begrijpt welke elementen je nodig hebt om binnen het genre een goede complexe song te schrijven. De aanhef is spannend, het tempo zeer afwisselend, de riffs grijpen je vast, de agressieve stukken maken de oermens in je wakker en het melodieuze refrein zit al na n luisterbeurt in je hoofd genesteld. Een lange, gepassioneerde gitaarsolo maakt het geheel af.
Een puntje van kritiek is dat de zuivere vocalen tijdens de refreinen wat variatie ontberen en harder in de mix hadden gemogen. De kracht van Syncope ligt echter in het verzorgde gitaarspel, dat in de produktie van Jochem Jacobs (Textures) en Bauke Vissers volop de kans krijgt om te schitteren. De songs weten daardoor de aandacht vast te houden, ondanks dat elk nummer minimaal vijf minuten duurt. Naast de titelsong vallen twee tracks in positieve zin op. Het lange Alone Above It All heeft een bijzondere opbouw en een prachtig intro en outro. Metaphor For Passion is een toegankelijk nummer dat enige hitpotentie bezit, al ontbreekt op het album een echte kraker die de band een gegarandeerde hit bezorgt.
Syncope lijkt behoorlijk ambitieus te zijn en The Ascent maakt de ambities al voor een groot deel waar. Het niveau van voorbeelden als Killswitch Engage, As I Lay Dying, Trivium en Machine Head wordt verrassend dicht benaderd. Toch heb ik het gevoel dat er nog meer in het vat zit, dat de band op een volgend album nog een flinke sprong voorwaarts kan maken. Het begin is in ieder geval veelbelovend.
Tracklist:
1. I
2. The Ascent
3. Resistance
4. 12th Of August
5. Alone Above It All
6. Metaphor For Passion
7. Entitled
