Twee jaar na het debuut Bad Signs is de Nederlandse stonerrockband Zeus terug met hun opvolger 07. Dit nieuwe album dat iets langer dan een half uur duurt, wordt gesierd door een woest uitziende man. Volgens de website een van hun trouwste fans. De boodschap van de band liegt er op dit vervolg nog altijd niet om: harde groovy muziek zoals het al sinds 1969 gespeeld hoort te worden.
Met My Name Is Zeus krijgen we een wat magere introductie tot dit nieuwe plaatje, dat vooral iets diverser klinkt dan voorganger Bad Signs. Pas bij het tweede nummer Drive On krijgen we de smaak goed te pakken met muziek die klinkt als de spacerock van Hawkwind doorspekt met een wat moderner popperiger geluid van bijvoorbeeld de Queens of The Stone Age. De rest van het album valt ongeveer in hetzelfde straatje met nog een echte doomuitschieter ertussen in de vorm van Aint She Lovely. De nummers zitten in vergelijkingen tot Bad Signs beter in elkaar, en zijn een stuk diverser. Het ruwe randje van Bad Signs is er echter ook af, en dat is toch wel een gemis.
Zanger Jeroen van Koningsbrugge, die velen van zijn werk als Lama en Citron-dealer zullen kennen, doet het op 07 wat minder dan op het eerdere schijfje van deze mannen. Zijn vocalen la Chris Cornell klinken ontzettend stoer en ruw, maar missen echte overtuigingskracht en zijn daarmee soms wat saai. Persoonlijk mis ik iets van de passie die wel op het debuut leek te zitten, maar wellicht zal iemand anders daar een andere mening over hebben.
07 is al met al een mooie stap voorwaarts voor Zeus. Een groep die zeker niet mag ontbreken in het rijtje van geweldige Nederlandse bands in het genre zoals Toner Low, Stone in Egypt, Wallrus en 3 Speed Automatic.
Tracklist:
1. My Name Is Zeus
2. Drive On
3. Breeder
4. Aint She Lovely
5. Carousel
6. Just Begun
7. Save Me
8. Man on Fire
9. Crazy Calm
10. Falling
