Ava Inferi omschrijft zichzelf als gothic/doom metal en laat meteen zien dat de grens tussen doom metal en gothic metal erg moeilijk te onderscheiden is. Persoonlijk vind ik het meer doom metal, al was het alleen maar vanwege het melancholische gevoel dat ik krijg na het luisteren van deze plaat. Ava Inferi doet mij denken aan Draconian en in mindere mate aan (het oudere werk van) Tristania.
Twee troeven heeft Ava Inferi in haar bezit: een fenomenale zangeres en meeslepende melodieën. Samen zorgt dit voor emotionele en verrassende muziek. Zangeres Carmen gebruikt haar stem op verschillende manieren en laat haar talent vooral horen in het laatste nummer Pulse Of The Earth. Het slot van dit nummer zorgt voor kippenvel! Dat gevoel wordt in Pulse Of The Earth nog eens versterkt door de minimale muzikale begeleiding die doet denken aan muziek in de kerk.
De andere acht nummers zijn stuk voor stuk juweeltjes op hun eigen manier. Een korte impressie: twee Portugese nummers, hysterisch gelach in The Abandoned en knapperend vuur in Danca Des Ondas. Ava Inferi heeft dit alles gemengd tot The Silhouette. Sterk album!
Tracklist:
1. Danca Das Ondas
2. Viola
3. The Abandoned
4. Oathbound
5. The Dual Keys
6. Wonders Of Dusk
7. La Stanza Nera
8. Grin Of Winter
9. Pulse Of The Earth