Deze Zweedse voormalige Eurovisie-kandidaten (opgericht in 2003) is een vreemd stelletje muzikanten bij elkaar. De kritieken zijn ook niet mals: ze zien er niet uit, stelletje jattende glamrockers, onoriginele zooi etcetera. Dus deze cd was voor mij een prima mogelijkheid om met eigen oren een oordeel te vormen, met al die verhalen op de achtergrond.

Het grappige is, dat de onoriginaliteit inderdaad in een redelijk hoge mate aanwezig is, maar omdat het toch best goed wordt gespeeld en de productie op orde is, houdt het w�l de aandacht vast. En toch is het geen luisterplaat maar meer een achtergrondschijfje voor in een rokerige rock-kroeg. Ik zei al, origineel is het allemaal niet; Reach The Sky druipt van de Bon Jovi-invloeden (van een jaar of 20 terug dan), en in de algemene sound hoor ik toch ook wel wat terug van Malice en andere US metal bands uit diezelfde periode.

De voetjes tappen lekker mee in de maat van dit kruidvat vol invloeden; no nonsense rock 'n roll, leuk voor bij een pilsje of wat. Ik heb even gecheckt hoe vaak dit stelletje optreedt; en kwam tot de conclusie dat er blijkbaar een grote markt is voor deze band ! Het zou me niet verbazen als deze band ook een zaal vol guppies aantrekt, al dan niet voorzien van ouders die een deja vu beleven wanneer zij The Poodles horen spelen....

Tracklist:
1. Flesh & Blood
2. Streets of Fire
3. Seven Seas
4. Walk the Line
5. Thunderball
6. Reach the Sky
7. We Are Gone
8. Without You
9. Band of Brothers
10. Heaven's Closing In