Het is duidelijk dat de band eens wat nieuws wilde proberen en uit de sleur wil proberen te komen. Daarom is The Scythe een cd geworden die stukken donkerder en bij vlagen harder is geworden. Folk metal is bijna geen juiste benaming meer, want de gitaren staan veel meer naar voren dan voorheen. De viool is niet geheel verdwenen, maar vaak is die slechts op de achtergrond te horen. Maar toch, de melodie-lijnen en de redelijk vrolijke refreinen doen wel degelijk denken aan de folk metal-dagen van 'vroeger'.
De donkere (overigens zeer mooie) hoes moet duidelijk maken dat Elvenking niet meer staat voor brave elfjes-metal. De dood staat centraal en het is allemaal lang niet zo vriendelijk meer. Van mij hoeft het eigenlijk helemaal niet. Het is net alsof de band denkt dat harder en donkerder gelijk staat voor beter en meer respect in de metal-scene. Maar ze komen eerder met een cd dat klinkt als een stuurloos schip. Laten we hopen dat deze cd een eenmalig uitstapje is en dat de volgende een echte folk-, power metal-klassieker gaat worden! De melodien op The Scythe laten in ieder geval horen dat er zeker nog wel inspiratie daarvoor in de band zit. En met The Divided Heart en Posion Tears staan er zeker nog wel wat goede songs op de cd.
Tracklist:
1. The Scythe
2. Lost Hill Of Memories
3. Infection
4. Poison Tears
5. A Riddle Of Stars
6. Romance & Wrath
7. The Divided Heart
8. Totentanz
9. Death And The Suffering
10. Dominhate