Terwijl het drumspel van Gaz Ayres en de gitaarriffs van Brendon Riley regelmatig in positieve zin de aandacht trekken, is zanger Steve Braund de zwakke schakel in de band. Wanneer ik (als iemand die een afkeer heeft van grunts) de voorkeur geef aan de spaarzame momenten dat een vocalist schreeuwt en grunt in plaats van dat hij echt probeert te zingen, klopt er iets niet. Braund zit er in de melodieuze passages echter geregeld naast, wat een paar tenenkrommende zanglijnen oplevert. De laatste vijf minuten van de cd zijn daarom een verademing, aangezien het tweede deel van afsluiter Whisper rustige instrumentale muziek laat horen met een lange, sfeervolle gitaarsolo. Alweer een andere muzikale richting, maar wel n die de band beheerst.
Dat ik dit zwakke album toch met een magere voldoende beloon, ligt vooral aan de uitstekende en met een verslavende gitaarriff gezegende titelsong, die deze cd bestaansrecht geeft. Het nummer bewijst dat Vert potentie heeft, maar dan moet de band wel een eigen geluid ontwikkelen (bij voorkeur richting metalcore) met betere vocalen.
Tracklist:
1. Echo
2. Accepting Denial
3. Reducer (Seep)
4. Feeling
5. Chasing After The Spark
6. A Scream For Independence
7. Room For One More
8. My Desolation
9. Skin
10. Whisper
