Paragon zal als band in Nederland met hun foute true metal wel nooit serieus genomen worden. Zolang een topact (nou ja, in mijn ogen dan) als Grave Digger hier nog steeds weinig zoden aan de dijk zet, zullen de vele klonen ook wel op afstand blijven. Ergens jammer, want mijns inziens komt er toch echt te weinig oldschool metal in Nederland langs. Nemen wij onszelf dan toch te serieus om lekker mee te blren met foute teksten en nog ergere accenten?
Het is inderdaad weer foutheid troef met Forgotten Prophecies. Rijmschemas die al honderden keren voorbij zijn gekomen, riffjes die rechtstreeks uit het metal handboek voor dummies lijken te komen en vanzelfsprekend een kraaiachtig stemgeluid (U.D.O./Grave Digger) zorgen voor een hilarische luisterervaring die de liefhebbers zeker zal bevallen, maar de twijfelaars meteen zal wegjagen.
De hamvraag is echter: hoe moeten wij tegen dit soort muziek aankijken (en nog belangrijker, hoe horen wij het aan)? Wel, ik doe het in ieder geval met de grootste liefde voor het genre, want eerlijk is eerlijk: Duitse power metal rost in de meeste gevallen als een tiet. De productie is zwaar genoeg, er zit een hoop snelheid in en met de toevoeging van enkele over the top gitaarsolos is mijn avond weer goed.
Echter, Paragon zal altijd een love it, or hate it geval blijven, daarvoor is de zang gewoon te eigenaardig, de riffs te clich en de teksten te belachelijk voor woorden. Voor een avondje bier drinken is Forgotten Prophecies echter toch prima muziek; de luisteraar zal zichzelf waarschijnlijk stiekem betrappen op het meezingen met Gangland of Halls Of Doom. De dooddoener voor de fans weiger ik te gebruiken, zij weten de winkels vanzelf wel te vinden.
Tracklist:
1. Hammer Of The Gods
2. Arise
3. Face Of Death
4. Halls Of Doom
5. Revelations
6. Forgotten Prophecies
7. Agony
8. Souleaters
9. Gangland
10. Wargods
11. Deny The Cross
