Hoewel de gloriedagen van de symfonische black metal inmiddels toch wel enigszins achter ons liggen, zijn er nog altijd bands die onverstoord blijven doorgaan met het maken van deze melodieuze, keyboardgeori�nteerde variant. Een mooi voorbeeld van zo�n band is het Zweedse Apostasy, dat al enkele degelijke albums afleverde. Ook Illnath valt in deze categorie. Second Skin Of Harlequin is het tweede volledige album van deze Denen, dat overduidelijk spiekt bij grote broers Dimmu Borgir en Old Man�s Child.

Hoewel het erg gemakkelijk zou zijn om deze band af te zeiken vanwege de voortkabbelende nummers en de sporadisch opduikende Dani Filth-imitaties van de zanger, is die kritiek toch niet helemaal terecht. Want ook al spetteren en knallen de nummers niet echt (een band als Anorexia Nervosa laat wat dat betreft horen hoe goed de combinatie tussen agressie en symfonie kan uitpakken), ze liggen w�l erg lekker in het gehoor. Met name de catchy, pompeuze nummers And There Was Light en Sought By The Fallen One zitten prima in elkaar.

Toch zal het Illnath waarschijnlijk niet lukken om bij de genretop aansluiting te vinden. Daarvoor ontbreekt het de band aan inventiviteit. Second Skin Of Harlequin luistert lekker weg als achtergrondmuziek, maar ook niet meer dan dat. Slecht is het allemaal zeker niet, maar dan draai ik toch liever nog eens Enthrone Darkness Triumphant of Spiritual Black Dimensions van Dimmu Borgir. Waarschijnlijk zal Illnath dus gedoemd zijn om in de marge te blijven opereren, hoewel de zware nadruk op keyboards er ook toe kan leiden dat tolerante gothic en power metalfans iets van hun gading op dit album vinden.

Tracklist:
1. And There Was Light
2. Virgin Soil
3. Pieta
4. Sought By The Fallen One
5. She, The Plague
6. Feathers Shall Fall
7. Clockwork of Time
8. Book of Sand