En die nieuwe sound bevalt uitstekend. Van metalcore is nog deels sprake, maar Venom & Tears roept vooral vergelijkingen op met een bepaalde band uit het verleden. Die band is Pantera en de hoofdverantwoordelijke voor de verandering van stijl is toch wel zanger Dave Peters, die op de eerdere albums ook al van de partij was, maar nu wel erg als Phil Anselmo klinkt. En dat is bepaald geen minpunt. Ook het gitaarspel neigt meer naar Pantera dan naar het oude Throwdown. Venijnige thrash-achtige riffs en een karakteristiek southern gitaargeluid.
Gezien songtitels als Hellbent (On War), No Love en Propaganda lijkt ook Throwdown zich tekstueel tegen de Amerikaanse regering en diens oorlogsbeleid te keren. Niet echt een origineel onderwerp natuurlijk, maar je kan je maar ergens boos over maken. En boos klinkt Peters zeker.
Venom & Tears is lekker agressief en heeft toch genoeg aanknopingspunten die er voor zorgen dat je je koppie erbij houdt. Ok, zowel tekstueel als muzikaal is dit allemaal niet nieuw meer. Desondanks is dit voor Pantera-fans zeker een plaat om de aanschaf van te overwegen en ook voor metalfans in het algemeen wil ik aanraden om Venom & Tears eens een kans te geven. Prima cd van een band die volwassen lijkt.
Tracklist:
1. Holy Roller
2. Day Of The Dog
3. S.C.U.M.
4. Americana
5. Weight Of The World
6. Cancer
7. Hellbent (On War)
8. No Love
9. Venom & Tears
10. Ill Never Die A Poisoned Death
11. I, Suicide
12. Godspeed
13. Propaganda
