Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen. Legend is muzikaal een heel erg aardig album. Mooie dromerige keyboards al is er soms schaamteloos gekopieerd van Cradle of Filth. Vooral het pianowerk. Ook het gitaarspel is subliem en er zijn weinig black metal bands met een gitarist als deze. Ook de persoon op de drumkruk heeft z'n partijen goed ingespeeld. De productie is goed te noemen en producer Kenji Kikuchi heeft goed werk afgeleverd in Studio Nest.
Vanwaar dan het lage cijfer zullen jullie denken. Nou, Tyrant heeft een probleem. En dat is de zanger. Nooit eerder hoorde ik zulke kinderachtige zang in een black metal band. Een soort mislukte Abbath, ach nee hij komt niet eens in de buurt van onze raaf. De zanger zorgt er voor dat ik de mooie muziek soms gewoon niet serieus kan nemen. Hij staat gewoon onzinnige clichematige Satan teksten uit te braken met een stem van een vijf jarige kleuter die in z'n gekke vijf minuten zit. Het is misschien zang waar je van moet houden, maar dit is gewoon te gek.
Kun je hier doorheen luisteren, dan ontdek je een boeiende black metal cd , maar het is heel moeilijk.
Het eerste nummer dat er op staat is 'Maze of Inferno'. Een lekker nummer dat met volle keyboards en een heerlijk relaxte proffesionele gitaarsolo aan het einde echt heel goed klinkt. Tot dat vriend Keisuke Kubo om de hoek komt kijken. Gelijk heb ik het gevoel dat ik in de maling word genomen. De sfeer verpest en de duisternis compleet verjaagd.
Het hoogtepunt van het album komt daarna. Dit nummer is het enige waarin de vocalen van Keisuke wel goed uit de verf komen. Samen met de goede muziek met wonderschone keyboards is dit wel een uitstekend noemer. Een uitschieter dus.
Bij het 3e lied. 'Wargod' is het het zelfde verhaal als bij 'Maze of Inferno' . De muziek is dik in orde , maar de flut vocalen verpesten echt alles. Mijn advies aan Keisuke is , of een nieuwe zangstijl leren beheersen, of die mafkees moet uit de band worden geschopt.
Nummer vier is ook een aardig nummer met pakkende melodieën en lekkere riffs. En toen weer die Keisuke Kubo heh. Hij leert het ook nooit. Terwijl de muziek lekker wegluistert bleert hij alles weer naar de verdoemenis. Waardeloos. You suck!
Dan verwacht je een absoluut hoogtepunt in 'Tears of Purgatory', maar zelfs de muziek hier valt zwaar tegen. Is een slechte zanger nog niet genoeg. De keyboardster is hier basic bezig en het nummer lijkt soms gewoon momenten te hebben die er voor moeten zorgen dat het nummer langer word. De gitarist is natuurlijk wel weer goed bezig, maar dat is dan ook echt alles.
De afsluiter 'Phantasmagoria' geeft me weer een positief gevoel over de band. Strak gespeeld en complex keyboard werk. Goede riffs in overvloed en Keisuke zingt iets ruiger dan voorheen. Misschien nog iets ruiger en je bent een goede zanger.
Legend is dus MUZIKAAL best een aardig werkstuk geworden, maar bij een volgend album moeten ze maar eens sterk overwegen of ze die rare vogel nog op zang willen houden. We zullen het zien. Aan de muziek zal het niet liggen.
Tracklist:
1. Maze Of Inferno
2. Erebus
3. Wargod
4. Knights In Black
5. Tears Of Purgatory (Black Rain)
6. Phantasmagoria
