Bij het luisteren van Framing Armageddon moet je voorganger The Glorious Burden maar even uit het hoofd zetten, want hij lijkt er in de verste verte niet op, want hoewel Jon Schaffer misschien wel een riffje geleend heeft van Decleration Day voor de single Ten Thousand Strong zijn de gelijkenissen minimaal. Wat gebleven is, is het accent op het instrumentale. Dit keer niet in de vorm van orkesten en ander gedoe, maar door subtiele stukken met oosters getinte instrumenten die het geheel een occulte sfeer geven. Het album kent een drietal van deze delen, die qua sfeer niet erg van elkaar verschillen en waarin de diverse muzikale thema's die dit album rijk is nog eens worden uitgediept. Wel aardig, maar gelukkig duren ze ook niet te lang. Afsluiter The Awakening is een leuke proloog naar het volgende album, maar eigenlijk had een echte knaller beter bij dit album gepast. In de 'normale' nummers zijn de vanzelfsprekende solo's natuurlijk veelvuldig aanwezig, misschien wel harder en sneller dan ooit. Bijzonder is The Domino Decree waarin we een heus orgel aan het werk horen als in een progmetalband, wat natuurlijk erg apart is voor Iced Earth.
Genoeg over het instrumentale werk, want er is natuurlijk veel meer te horen op dit album. Opvallend is de vrij korte duur van sommige nummers. Dit blijken dan introducties te zijn tot een volgend nummer, maar soms zit tussen die introducties een echt juweeltje. Motivation of Man is misschien wel een van de beste nummers van deze band ooit en dat met een duur van slechts anderhalve minuut, hoewel het vervolgens wel doorloopt in Setian Massacre. Het lijkt enigszins overdreven van Schaffer om alle stukjes muziek op dit schijfje van losse namen te voorzien en ze als los nummer te beschouwen, maar wanneer je het resultaat hoort, kun je je er als luisteraar wel in vinden.
Veel van de nummers klinken lekker ouderwets agressief zoals we dat eigenlijk ook van Iced Earth gewend zijn, iets dat op The Glorious Burden toch wel een beetje ontbrak. Uiteraard zijn er ook redelijk wat ballads en andere trage liederen aanwezig, maar die klinken gelukkig stukken beter dan op het voorgaande album. Het is goed te horen dat Tim Owens nu bij het gehele schrijfproces in het achterhoofd is gehouden, want hij klinkt vele malen beter dan op The Glorious Burden. Met een enigszins ouderwetse metalsound klinkt zijn stem enorm agressief, en op sommige momenten echt ijzingwekkend sfeervol bij de duistere liederen die Jon Schaffer ons weer voorschotelt. Met een geluid als dat van een sirene geeft hij de muziek van Schaffer dat stukje extra waardoor ze je echt bij de strot grijpen. Vind maar eens iemand die dat beter kan. Petje af dus voor Tim Owens die nu echt kan laten zien waar hij toe in staat is.
Wie na de single nog niet overtuigd was, zal dat na dit album zeker zijn, tenzij je na al die jaren nog niet over het vertrek van Matt Barlow heen bent. Voor de mensen die dat wel achter zich kunnen laten, ligt er een geweldig album te wachten met prima composities en een geweldig vocalist genaamd Tim 'Ripper' Owens.
Tracklist:
1. Overture
2. Something Wicked (Part 1)
3. Invasion
4. Motivation Of Man
5. Setian Massacre
6. A Charge To Keep
7. Reflections
8. Ten Thousand Strong
9. Execution
10. Order Of The Rose
11. Cataclysm
12. The Clouding
13. Infiltrate And Assimilate
14. Retribution Through The Ages
15. Something Wicked (Part 2)
16. The Domino Decree
17. Framing Armageddon
18. When Stars Collide (Born Is He)
19. The Awakening
