Waar benefietconcerten al niet goed voor zijn. Jongstleden januari waren de heren bij elkaar gekomen, om vervolgens een afspraak in de studio te maken want de oude magie was terug, men had elkaar gemist. Komt dat even mooi uit; dit jaar is het 25 jaar geleden dat de band werd opgericht dus tegelijkertijd een feestje.

Nu zijn dit soort re�nies vaak wel aardig, maar het oude werk blijft, vanwege de langdurige afwezigheid, de voorkeur krijgen van fans. Ook bij deze cd krijg ik de indruk dat men anno nu dit wel een aardig album vindt, omdat Great White het wel leuk doet. Opwindend zijn de composities nergens. Langzamere, eind zeventiger jaren hardrock met een bluesy feel; hedentendage is het lastig om daar nog mee te scoren.

Hoogtepunten zijn er voor de hededaagse AOR fan bijna niet te ontdekken. De kwaliteit van de cd is constant, maar te laag om van een knaller te spreken. Ongelofelijk dat hun concertagenda (ja...in de USA) toch aardig gevuld is. Ik zie deze band wel een keer het voorprogramma van de Stones doen, want ik denk dat onder de 40 jaar weinig tot geen muziekliefhebbers op deze schijf zaten te wachten.

Tracklist:
1. Back To The Rhythm
2. Here Goes My Head Again
3. Take Me Down
4. Play On
5. Was It The Night?
6. I'M Alive
7. Still Hungry
8. Standin' On The Edge
9. How Far Is Heaven?
10. Neighborhood
11. 30 Days In The Hole (Bonus) 12. Just Yesterday