Bij het vorige epos Auld Lang Syne verweet men Suidakra dat de productie aan de doffe kant was. Nu was dit wel zo, maar het gaf de cd wel een speciale ouderwetse sfeer. Op deze plaat gaat Suidakra meer de death metal kant op. De vocalen zijn dieper en de instrumentale stukken tussendoor zijn duidelijk meer melodieuze death metal dan de snerpende black metal uit de begindagen. Er bestaat dus een groot verschil tussen de nieuwe nummers van Lays from Afar zelf en de oude nummers van Lupine Essence.
De cd opent flink hard en rauw met het fantastische 'A darksome Path' maar de kenmerkende middeleeuwse gitaarriffs en de sfeervolle niet overmatig aanwezige keyboards laten dit nummer toch soms ook zeer folky en melodieus klinken.
Het nummer dat daarop volgt, het heerlijke 'Chants of Lethe' is weer meer volgens de stijl van Auld Lang Syne. Black metal voert de boventoon in de muziek en de znag klinkt stukken hoger. De nog immer voortrazende heldere zanger van Suidakra Marcel Schoenen weet dit nummer tot ongekende hoogten te laten stijgen met zijn Keltische heldenzang.
Het lekkere 'The Well of Might' weet mij door uitgekiende complexe gitaar melodieën weer te overtuigen. Niets aan toe te voegen.
Daarna begint een mooi nummer. Een apart nummer. Het ligt meer in de folk rock / heavy metal hoek en extreme vocalen zijn nergens te bekennen in dit nummer. Marcel en drummer Moeller zorgen hier voor de zang en Keyboardster Dani zingt ook nog een paar regeltjes. Een heerlijk intermezzo dat toch wel redelijk hard en stevig klinkt. Een beetje in de stijl van Cruachan en een melodieuzere Thyrfing. Zeer goed.
Na dit vette nummer is het tijd voor het hardste nummer van de plaat. 'Morrigan' klinkt vet en de solo's en gierende gitaren vliegen weer om je oren. Ook niets aan toe te voegen. Als dit ruwe nummer eindigt gaat het over in serene rust. Peregrin is een traditioneel folk nummer dat niets met metal of rock te maken heeft. Heerlijk sfeervol en op een goed moment na zo'n hard nummer.
'Wasted lands' is een klassieker in de Suidakra geschiedenis. Geniale riffs en keyboards met heerlijke true heavy metal rock and roll drums. Mede door het dromerige stukje zang van zangeres Dani en de daaropvolgende vocalen van Arkadius erg goed. Wederom met uitstekende spetterende gitaar solo. Ook een harder nummer is 'Strayed in Nowhere' dat zich kenmerkt door rauwe zang en goede gitaarlijnen. Soms ietwat voorspelbaar, maar een prettig nummer.
'Airne' is dan een beetje flauw. Niets anders dan een Tin Whistle die overigens goed word bespeeld, maar het klinkt wat teveel van hetzelfde maar de grootse galm zorgt weer voor die mystieke sfeer. Toch een aardig intermezzo tussen al het muzikaal vuurwerk. Het titel nummer dan. Een vet nummer dat wordt ingeleid door een akoestische gitaarpartij. Het schakelt tamelijk abrupt over op rammende drums en vet gitaarwerk. Keyboards zijn hier wel nadrukkelijk aanwezig en dat is een pluspunt. Ook een hoogstaand nummer dus. Het afsluitende 'Foggy Dew' tenminste voor de eigenlijke Lays from Afar cd is weer traditioneel en door goede zang is dit een lekker outro.
Hierna volgen de nummers van het eerste werkstuk van de band. Lupine Essence. Natuurlijk niet zo goed als de bovenstaande nummers, maar toch aardig voor een band die net anderhalf jaar bestaat. Aan het einde treffen we nog een nummer van de Dawn demo en zelfs dit nummer klinkt al erg goed. Ga het checken. De cd Lupine Essence is trouwens ook nog apart verkrijgbaar, maar wel heel moeilijk. Suidakra heeft inmiddels weer bewezen na het magistrale Auld Lang Syne dat het nog lang niet uitgeraasd is. Ga zo door en inmiddels zijn er alweer twee nieuwe albums verschenen. Die zijn allemaal weer net ietsje beter. GO SUIDAKRA!
Tracklist:
1. A Darksome Path
2. Chants Of Lethe
3. The Well Of Might
4. The Hidden Quest
5. Morrigan
6. Peregrin
7. Wasted Lands
8. Strayed In Nowhere
9. Airne
10. Lays From Afar
11. Foggy Dew
.jpg){kind=small}
