Anno 2005 is het de beurt aan Blood Red Throne om zo`n strop te weven met het geweldige Altered Genesis. Nu, twee jaar later, de opvolger Come Death een gooi naar de overtreffende trap doet is het wieder tijd voor de kritische loep en de bijbehorende overproductie aan oorsmeer, die de gefolterde oren nog enigszins dient te olin.
Met de deur in huis dan maar? Nee, wat mij betreft overtreft Come Death zijn uitmuntende voorganger niet, de strop wordt duidelijk losser. Aanvankelijk was ik zelfs lichtelijk teleurgesteld, hoewel de teleurstelling na de nodige luisterbeurten plaats maakte voor een wat mildere stemming. Want Come Death is uiteindelijk best een leuk album, alleen was ik zo weg van Altered Genesis dat ik de nieuwe plaat wat gewoontjes vind.
Waar ik nog het meeste mee zit is dat de organische, enerzijds verstikkende, anderzijds transparante sound van de vorige cd plaats heeft gemaakt voor een eigenlijk doodnormaal deathmetalgeluid. Die aanpak was zo uniek en onmiskenbaar dat de simpelste riffs fantastisch uit de verf kwamen, en Blood Red Throne moest het niet van simpele riffs hebben, dus reken maar uit. De cd had wat pakkends, maar door het morbide geluid was een dansneiging in geen velden te bekennen. Het was n en al strop, geen lolligheden mogelijk.
Come Death heeft die pakkende eigenschap nog steeds, maar doordat het algehele geluid nu redelijk algemeen is, heeft dat gauw iets stuiterends (neem bijvoorbeeld passages uit Rebirth In Blood, Come Death en No New Beginning) wat ook steeds op dezelfde manier terugkeert. Het Blood Red Throne-eigen gitaargeluid is gelukkig ook nog steeds van de partij, hoewel de heerlijk basgitaar nu nauwelijks opvalt omdat de mix heel evenwichtig is. Verder valt het mij op dat Blood Red Throne op Come Death eigenlijk elke keer maar gebruik maakt van dezelfde elementen die een nummer vullen en hoewel ze grillig zijn, worden ze op den duur heel gewoon. Echte uitschieters blijven grotendeels achterwege. De beste nummers zijn wat mij betreft voor het laatst bewaard, want op Disincarnated (dat overigens een cover van Gorguts is) en Another Kill lijkt de band eindelijk af te wijken van een inmiddels heel bekend nummerpatroon en komen er plots cht duistere klanken en rauwe agressie (al wel niet begeleid door kil gekrijs) boven tafel. Ja, zo mag ik het graag horen. Meer van dit graag!!!
Hoewel Come Death (al is het alleen om de twee laatste nummers, die werkelijk om te smullen zijn) zich een heel degelijk album mag noemen, wordt het niveau van de voorganger voor mij niet gehaald. Dit album luistert makkelijk en lekker weg, maar bloedstollend is de muziek nog nauwelijks te noemen. Waar het beklemmende Altered Genesis alle ingewanden tot een verlept boeket samenkneep is Come Death beduidend milder en toegankelijker van aard.
Tracklist:
1. Slaying The Lamb
2. Deranged Assassin
3. Rebirth In Blood
4. Guttural Screams
5. Taste Of God
6. No New Beginning
7. Come Death
8. Disincarnated (Gorguts cover)
9. Another Kill
