Na een stilte van enkele jaren, bracht Svartahrid enkele maanden geleden hun derde album uit, getiteld Sadness And Wrath. Een album dat eigenlijk al veel eerder uit had moeten komen, maar waar geen enkel label interesse in leek te hebben. Gelukkig voor dit Noorse drietal was daar uiteindelijk het Nederlandse Soulseller Records, waar ze een deal mee sloten voor drie releases, waarvan ik nu de eerste mag beschrijven. Sadness And Wrath is mijn eerste kennismaking met Svartahrid en die is niet onaardig.
Alvorens dit stukje te schrijven, las ik een interview met n van de leden, waarin ook de betekenis van de naam Svartahrid besproken werd; een oud, Noors woord, dat door de Vikingen gebruikt werd. Volgens de band zelf staat het voor een komende storm. Donkere wolken die zich samenpakken aan de horizon. Op zich leuk bedacht, maar het staat erg ver af van de muziek die de band op dit album laat horen. Geen dreigende intro, gevolgd door een geram van jewelste, maar sfeervolle, melodieuze, recht door zee black metal. Nogal doorsnee, als ik eerlijk moet zijn. Na een paar nummers doet het album aan als een klassiek Vikingalbum en braver dan de naam doet vermoeden.
Braaf of niet, slecht is het allerminst. Verhalend over de Vikingen, speelt Svartahrid hier een epische variant van melodieuze black metal. De muziek wordt mid-tempo gespeeld, met af en toe een terugval naar tragere, sfeer crerende passages. De opbouw is uitstekend; er wordt in elk nummer duidelijk naar een einde toegewerkt en Istar is goed bij stem. Zijn rauwe, krassende stem wordt op een prima manier verweven met de muziek. Fijne keyboardpassages maken het geheel op de juiste momenten af en zijn mede verantwoordelijk voor de heerlijke sfeer op het album.
Met sfeer alleen kom je er echter niet en met die opmerking ben ik aangekomen bij een puntje van kritiek, namelijk een gebrek aan afwisseling op dit album. Niet in de nummers zelf, die klinken goed, maar bij de nummers onderling. Ook leuke nummers gaan vervelen, als je in herhaling blijft vallen. Het was niet verkeerd geweest om het tempo eens vaker flink omhoog te gooien, op bepaalde momenten. Het wordt af en toe gedaan, zoals in Intensjon: Krig, maar te weinig om je aandacht vast te houden. Hoe leuk en fris dit album ook klinkt, na een paar nummers heb je het echt wel gehoord en dat is best jammer.
Tracklist:
1. Svartahrid
2. Dd
3. Awake Or Vanish
4. Sadness And Wrath
5. Cross Of Pain
6. Intensjon: Krig
7. Iron Minded
8. Framsyn
