De heren spelen (u raadt het vast al) niet al te vrolijke doom. Zeg maar gerust loodzware funeral doom zonder keyboardpartijen, vrouwelijke zang en romantische themas. Het lijden op dit opus duurt maar liefst bijna 80 minuten. Het feest wordt lekker geopend met het korte First Symptons waarbij zanger Marquis wat lekkere ziekelijk Khanate-achtig gegil laat horen. Gedurende de andere 70 minuten van het album kiest hij toch vooral om zijn loodzware grunt in te zetten.
Het album kent gelukkig een goede productie, de songs bevatten net genoeg afwisseling en de sfeer zit er lekker in. Echte doomfanaten zullen dus meer dan in hun nopjes zijn. Eindelijk weer eens een echte goede doomplaat die fuck you zegt tegen al die Finse melodoom.
Tracklist:
1. First Symptoms
2. Transcendence N26
3. Funeralium
4. Light Crisis
5. Let People Die
6. Nearly The End