Zweedse deathmetal doet mij rond deze tijd van het jaar dikwijls aan mosselen denken, en dan met name de nieuwe bands die je van tijd tot tijd ontdekt. De beste mosselen eet u namelijk tijdens het mosselseizoen (en dat is dus zo ongeveer nu), de rest van het jaar vergrijp ik mij eigenlijk verder niet aan de inhoud van de blauw-paarse schelpjes die dan in vacu�m zakken dof liggen te zijn in de schappen van de vooraanstaande winkels. Maar in de zomermaanden sla ik mijn slag en de eerste mosselen hebben dan altijd de smaak van herkenning. Je kan ze een jaar lang niet eten, maar de smaak van deze zeevrucht vergeten doe je ook niet.

Met veel Zweedse death is dat net zo. En dan kan een band nog zo nieuw zijn, de muziek mag dan wel van zeer goede huize komen wil je de smaakpapillen die het oor rijk is eens flink verrassen. Afijn, zo heeft Zweden tegenwoordig weer iets nieuws in de aanbieding op gebied van deathmetal: Torn Apart. En Torn Apart heeft ook iets nieuws in de aanbieding, namelijk de vier nummers tellende ep Craving Pale Flesh, waarop de band zich kort introduceert. Wat mij betreft is dit een introductie vol herkenbaar geluid, Craving Pale Flesh klinkt daardoor ook niet echt als "nieuw". Voor iemand die goed thuis is in de Zweedse death zal de ep klinken alsof deze al een hele tijd bestaat.

Torn Apart heeft een zeer typisch, weinig verrassend, Zweeds geluid, maar niet in negatieve zin. Torn Apart is net mijn jaarlijkse portie mosselen. Je weet hoe het smaakt en toch ben je blij als het weer zover is. In het geval van Torn Apart moet ik er wel bij zeggen dat het deels ook muzikale potentie is die naar meer smaakt, want Craving Pale Flesh is wel alleraardigst, een sensatiebom is het verder beslist niet. Met name de titeltrack geniet mijn voorkeur, samen met de opvolger Morbid Penetration, omdat de nummers ten opzichte van de twee openers wat gevarieerder zijn qua opbouw en riffs en de band ook los lijkt te komen. Want je kan horen dat men leuk kan spelen en ook het solide geluid en diepe grunt zijn deugdelijk, als u het mij vraagt. Maar qua composities is de band nog niet een uitblinker, de nummers zijn wat vlak en dagen de luisteraar slechts bij vlagen uit. De band klinkt nog bescheiden en daardoor worden de nummers nog niet echt gevaarlijk, maar wellicht weet het beest op de aankomende full-length zijn ketting door te knagen en de beentjes gaat strekken.

Tracklist:
1. Slaughtered by Hands
2. The Impaler
3. Craving Pale Flesh
4. Morbid Penetration