Zachtjes sputtert de regen neer op de straat, bliksemschichten doorklieven het grauwe wolkendek en de klanken die het Franse La Division Mentale produceert, overstemmen de donder. De bandleden zelf zullen het ongetwijfeld de perfecte clichsetting vinden voor een luisterbeurt van hun eerste volledige album, LeXtase Des Fous. Zelf omschrijft de band hun muziek als een zeer morbide combinatie van noise en industrial black metal. Aangezien het vertalen van Franse teksten niet mijn sterkste kant is, moet ik u mijn mening over dat morbide schuldig blijven, maar de rest van de omschrijving voldoet.
Industrial black voert op dit album de boventoon, maar regelmatig wordt gespeeld met stukjes noise in introducties en op sfeercrerende momenten, om het album net even dat kleine beetje extra mee te geven. Normaal gesproken ben ik hier niet zon liefhebber van, maar ik kan niet anders dan positief zijn over de manier waarop La Division Mentale het doet. Deze stukken dragen bij aan de aparte en gestoorde sfeer die op veel momenten overheerst op het album. Na enkele luisterbeurten doet deze band me aan Diapsiquir denken. Niet qua muziek, maar qua aanpak. Bij het luisteren van LeXtase Des Fous komt hetzelfde gevoel naar boven dat ik heb bij het luisteren van Diapsiquirs werk. Zeer eigenzinnig, uitgesproken Frans en gestoord, op een manier die je zelden mee zult maken. Al moet ik zeggen dat La Division Mentale op dit punt meer gevoel heeft voor sfeer en het geheel veel gestroomlijnder brengt. Ook op het artistieke vlak gaat de vergelijking op. Als de heren schilders waren, dan zouden musea wereldwijd vol hangen met hun kunst.
Het album opent met La Voix Des Ombres; een bizarre opeenstapeling van sinistere geluiden, waarna het overgaat in een beheerste vorm van industrial black metal. La Gale De Mon Pass doet wat denken aan het werk van Diabolicum, maar in het nummer zitten elementen verwoven die het een eigen karakter geven. Zo halverwege het nummer komt dit eigen karakter beter uit de verf, als de tekst eenmaal duidelijk verstaanbaar in het gehoor komt. Vanaf dit moment begint door te dringen dat we hier te maken hebben met een behoorlijk origineel stukje industrial black. Regelmatig zijn stukken spoken-word te horen, in een vrouwenstem, die de nummers extra diepgang geven, door het mysterieuze effect dat ze hebben. Naast deze en andere artistieke prestaties die de band in dit album heeft verwerkt, staan er ook een aantal rechttoe rechtaan, industrial black metalnummers op. Echter, de eigenzinnige en de kunstzinnige aspecten worden ook hier niet uit het oog verloren. Illusions Decharnes en Discipline zijn enkele van die nummers. Beide zijn overdonderende kunstwerkjes, waarmee La Division Mentale niet onderdoet voor andere bands in het genre. Dit is prachtig!
Vier luisterbeurten later heb ik het gevoel dat ik slechts het topje van de ijsberg benoemd heb. Ik wil enkel nog zeggen dat LeXtase Des Fous een artistiek meesterwerkje is geworden, wat menig industrial black metalfan aan zal spreken.
Tracklist:
1. La Voix Des Ombres
2. La Gale De Mon Pass
3. LAbandon Au Rel
4. Satan Inside
5. Illusions Decharnes
6. En Mon me Et Conscience
7. Discipline
8. Retour LOnirique
9. Le Tout Indivisible
10. LeXtase Des Fous
